Dag boarders,

Een leraar Hebreeuws schrijft:
Shalom,

In het Engels is een woord klank of inkt. In het Hebreeuws is het het leven zelf.

Deze week sloeg ik Genesis open en stond ik even stil bij de zin "En God zei..." (Vayomer Elohim). Elke uitspraak in dat hoofdstuk creëert iets nieuws.

Het Hebreeuwse woord davar (דָּבָר ) betekent zowel "woord" als "ding". Spreken is maken. "Door het woord van de Heer werden de hemelen gemaakt, en door de adem van Zijn mond al hun heerscharen." (Psalm 33:6)

Wat zegt dat ons over onze eigen woorden vandaag de dag?

Een brief van een leraar Hebreeuws aan een leerling Hebreeuws, een overdenking......


Psalm 33:6-9
6 Door het woord van Yehovah zijn de hemelen gemaakt, door de adem van zijn mond al hun heer.
7 Hij verzamelt het water der zee als een dam, Hij legt watervloeden in schatkamers op.
8 De ganse aarde vreze voor Yehovah, al de bewoners der wereld moeten voor Hem ontzag hebben.
9Want Hij sprak en het was er, Hij gebood en het stond er.

Shalom, Ani Sigal!

Er zijn ochtenden dat ik in mijn kantoor zit, uitkijkend over Jeruzalem, en één vers hardop lees. De klank van het Hebreeuws vult de kamer als een ademtocht die nooit veroudert. Sommige woorden lijken te echoën door steen en tijd.

In het Hebreeuws betekent het woord "davar" zowel "woord" als "ding". Een woord wordt niet alleen gesproken - het bestaat. In het Engels beschrijft spraak; in het Hebreeuws creëert spraak. Zoals de psalmist schrijft: "Door het woord van de Heer werden de hemelen gemaakt, en door de adem van Zijn mond al hun heerscharen" (Psalm 33:6). Taal is hier de motor van het bestaan. Elke "davar" brengt iets tot stand.

Denk aan Genesis 1:3: Vayomer Elohim yehi of vayehi of — "En God zei: 'Laat er licht zijn', en er was licht." Vanaf dat moment werden schepping en communicatie onafscheidelijk. Het universum werd tot werkelijkheid gesproken, en dat goddelijke patroon blijft in elk woord dat we uiten. Wanneer we de waarheid, een zegen of een gebed spreken, creëren ook wij – misschien geen werelden, maar momenten van licht.

De wortel ד-ב-ר (d-b-r) vormt ook midbar (מִדְבָּר – wildernis). Onze wijzen zagen een prachtige verbinding: in de midbar horen we de davar Elohim, het woord van God, omdat de woestijn leeg genoeg is om te luisteren. Wanneer het lawaai wegvalt, keert de betekenis terug. Misschien is dit wel de reden waarom zoveel profeten daar hun stem vonden – waar de stilte zelf heilig is.

Ik herinner me dat op een avond na de les een studente bleef hangen. Ze had wekenlang de letters geleerd en langzaam woorden opgebouwd uit wortels en klinkers. Uiteindelijk keek ze op en zei: "Als ik nu 'En God zei' lees, kan ik het bijna horen." Die zin raakte me diep. Ze was van vertaling naar ontmoeting overgegaan – van het zien van de Bijbel als tekst naar het horen ervan als stem.

Wanneer we Bijbels Hebreeuws bestuderen, leren we niet alleen grammatica; we komen dichter bij de schepping zelf. Elke davar herinnert ons eraan dat spraak en inhoud met elkaar verweven zijn. De Schrift in haar eigen taal lezen is staan ​​waar betekenis voor het eerst materie werd.

Nu de sjabbat nadert, nodig ik u uit om te luisteren naar de woorden die nog steeds spreken – tijdens uw lezing, in uw gebed, in de stilte ertussen. Moge u de davar horen die er vanaf het begin was en het licht ervan in u voelen.

Hartelijk,
Sigal