Previous Message

Leer nu eens ook

zoveel mensen zoveel zinnen


Een pure doctrine


https://verenigdekerkvangod.org/artikelen/is-de-leer-van-de-drie-eenheid-bijbels/


stukje eruit geciteerd



De achtergrond van de introductie van de Drie-eenheid

Aangezien de Drie-eenheid niet in de Bijbel te vinden is , wat door zoveel geleerden en theologen wordt toegegeven, hoe kon het dan gebeuren dat men deze leer ging beschouwen als een zo belangrijke doctrine?

Hoogleraren in de godsgeleerdheid Roger Olson en Christopher Hall onthullen een deel van deze puzzel in hun boek The Trinity: “Het is begrijpelijk dat het gewicht dat aan deze doctrine wordt gehangen veel gewone christenen en studenten versteld doet staan. Nergens in de Schrift wordt deze doctrine duidelijk en ondubbelzinnig genoemd

(Hoe kan deze doctrine zo belangrijk zijn als zij nergens expliciet in de Schrift wordt genoemd?) De doctrine van de Drie-eenheid ontstond geleidelijk na de voltooiing van het Nieuwe Testament te midden van controversie, terwijl de kerkvaders die deze leer ontwikkelden, meenden dat zij eenvoudigweg goddelijke openbaring exegeteerden [uitlegden] en zeer zeker niet speculeerden over nieuwe ideeën, of nieuwe ideeën verzonnen.

De volledige doctrine van de Drie-eenheid werd in de vierde eeuw tijdens twee grote oecumenische (universele) concilies uiteengezet: het concilie van Nicea (325 na Christus) en het concilie van Constantinopel (381 na Christus)” (2002, pagina’s 1-2).

Uit de hierboven aangehaalde bronnen kunnen we opmaken dat de idee van een Drie-eenheid onbekend was bij de schrijvers van de Bijbel. In plaats daarvan ontstond de doctrine van de Drie-eenheid pas veel later gedurende een tijdsspanne van verscheidene eeuwen, zoals veel van deze bronnen ook openlijk toegeven.

Om de factoren te begrijpen die geleid hebben tot de introductie van dit geloof, moeten we eerst teruggaan naar de eerste decennia van de vroege Kerk. We zien dan trends ontstaan die een verreikend gevolg hebben en nauwelijks begrepen worden.

De verrassende herkomst van de leer van de Drie-eenheid

De meeste mensen gaan ervan uit dat alles wat als ‘christelijk’ is aangemerkt, wel van Jezus Christus en Zijn eerste volgelingen moet afstammen. Maar dat is absoluut niet het geval. We hoeven maar naar de woorden van Jezus Christus en Zijn apostelen te kijken om te zien dat dat zeer zeker niet waar is.

De geschiedenis laat zien dat verscheidene ketterse ideeën zijn ontstaan en valse leraren zijn opgestaan in de vroege Kerk en op die manier de Kerk hebben geïnfiltreerd – net zoals Jezus en de schrijvers van het Nieuwe Testament hebben voorzegd. Christus Zelf waarschuwde Zijn volgelingen: “Pas op dat niemand u misleidt. Want velen zullen komen onder Mijn Naam (…) en zij zullen velen misleiden” (Mattheüs 24:4-5).

In andere passages kunt u meer van dit soort waarschuwingen lezen (zoals in Mattheüs 24:11; Handelingen 20:29-30; 2 Korinthe 11:13-15; 2 Timotheüs 4:2-4; 2 Petrus 2:1-2; 1 Johannes 2:18-19, 26; 4:1-3).

Nauwelijks twee decennia na Christus’ dood en opstanding schreef de apostel Paulus dat veel gelovigen zich al afwendden “naar een ander evangelie” (Galaten 1:6). Hij schreef dat hij gedwongen was om te wedijveren met “valse apostelen, bedrieglijke arbeiders, die zich [onder valse voorwendselen] voordoen als apostelen van Christus” (2 Korinthe 11:13). Eén van de grootste problemen waar hij mee te maken kreeg, waren “valse broeders” (vers 26).

Tegen het einde van de eerste eeuw waren de omstandigheden zó bedroevend geworden, dat valse leraars openlijk weigerden om afgezanten van de apostel Johannes te ontvangen, en ware christenen uit de Kerk stootten, zoals we kunnen lezen in 3 Johannes 9-10!

Het duurde niet lang voordat ware dienstknechten van God een onbetekenende minderheid gingen vormen te midden van degenen die zichzelf christenen noemden. Er ontstond een totaal andere religie, die meer en meer beïnvloed raakte door vele oude, heidense ideeën en gebruiken, en deze religie veranderde het geloof waarvan door Jezus Christus de basis was gelegd. Een dergelijke vermenging van religieuze geloofsovertuigingen staat bekend als syncretisme, en was gebruikelijk in het Romeinse Rijk in die tijd.