Dag Elle,

Je legt me iets in de mond wat ik niet beweerd heb.
Ik heb niet gezegd dat de belofte aan Abraham een “hemels paradijs” zou zijn. Dat zijn twee totaal verschillende begrippen.

De belofte aan Abraham had twee lagen:

Het land – concreet Kanaän als erfdeel voor zijn nageslacht.

De zegen voor alle volken – via zijn zaad, de Messias (Gen. 12:3; 22:18; Gal. 3:16).

Dat gaat over Gods heilsplan en de komst van de Messias, niet over een “paradijs” in de zin van een herstelde tuin of een hemelse verblijfplaats.

Het woord “paradijs” (pardes, later paradeisos) komt in het Oude Testament slechts drie keer voor (Neh. 2:8; Pred. 2:5; Hoogl. 4:13), en altijd in de betekenis van een boomgaard of koninklijke tuin. In de latere Joodse literatuur (zoals 1 Henoch, 2 Henoch en de Targumim) werd Gan Eden onderscheiden in twee sferen:

Gan Eden shel matah — het aardse paradijs van Adam;

Gan Eden shel ma‘lah — de hemelse verblijfplaats van de rechtvaardigen.

Maar: dat heeft niets te maken met de Abrahamitische belofte.
Dat verband is pas later gelegd, vooral door bewegingen als de Jehovah’s Getuigen, die de zegen aan Abraham letterlijk projecteren op een toekomstige herstelde aarde. Die lezing vind je niet terug in de Hebreeuwse Schrift, noch bij Jezus of de apostelen.

Jezus gebruikte het woord “paradijs” (Luc. 23:43) in de toen gangbare Joodse betekenis: de plaats van nabijheid tot God, de rust voor de rechtvaardigen.
Dat staat los van de belofte aan Abraham, die betrekking heeft op de komst van de Messias en de verlossing van alle volken.

Kort gezegd:

Abraham → zegen en erfdeel;

Paradijs → nabijheid tot God, niet het land Kanaän;

De twee horen niet bij elkaar, behalve in moderne reconstructies.

Groet,
Distazo