Dat geloofden wel meer Christenen.

Waar de RKK in de fout gaat (vanaf middeleeuwen ergens), is het 'voorgeborchte' ik denk dat Protestanten hier gelijk hadden, dat was een manier om aflaten te verkopen. Dus 'nee' wat betreft Ireneaus deze gedachte is best universeel geweest al in het begin.




Goede vraag — en een kernpunt van vroeg-christelijke eschatologie.
Laten we het stap voor stap opbouwen van Paulus → het Nieuwe Testament → de vroege kerkvaders (zoals Ireneüs).

---

## 🕊️ 1. Paulus en het onmiddellijke “bij Christus zijn”

### a. **Filippenzen 1:21–23**

> “Want het leven is voor mij Christus en het sterven is winst. [...] Ik heb de begeerte om heen te gaan en met Christus te zijn, want dat is verreweg het beste.”

🔹 Paulus spreekt hier **persoonlijk** over sterven als “heen gaan” (*analusai*, Grieks voor “losmaken, afvaren”) en **met Christus zijn**.
Er is géén aanwijzing dat hij eerst een ‘slaaptoestand’ verwacht.
→ Zijn verwachting is *onmiddellijk bij Christus zijn.*

### b. **2 Korintiërs 5:6–8**

> “Wij weten dat, zolang wij in het lichaam wonen, wij uitwonen van de Heer [...] wij hebben liever uit het lichaam te wonen en bij de Heer in te wonen.”

🔹 De tegenstelling is direct:

> in het lichaam = weg van de Heer
> uit het lichaam = bij de Heer

Opnieuw: geen tussentoestand van onbewustzijn, maar een **onmiddellijk intreden in gemeenschap met de Heer.**

---

## 📖 2. Overige NT-getuigenissen

### a. **Lucas 23:43**

> Jezus tot de moordenaar aan het kruis:
> “Voorwaar, Ik zeg u: vandaag zult gij met Mij in het paradijs zijn.”

Zelfs vóór de opstanding van Jezus wordt de berouwvolle misdadiger beloofd dat hij “vandaag” bij Hem zal zijn — dus: een **onmiddellijk bewust voortbestaan.**

### b. **Handelingen 7:59**

> “En zij stenigden Stefanus, die aanriep en zei: Heer Jezus, ontvang mijn geest.”

Stefanus verwacht dat Jezus **nu** zijn geest ontvangt.
→ Geen “zielenslaap,” maar onmiddellijke overgave van de ziel aan Christus.

### c. **Openbaring 6:9–10**

> “Ik zag onder het altaar de zielen van hen die gedood waren om het getuigenis... en zij riepen met luider stem…”

Hier zijn **bewuste zielen** van martelaren vóór de opstanding, roepend om recht — duidelijk een toestand van **bewust bestaan bij God.**

---

## ⛪ 3. Vroege kerk en Ireneüs

### a. **Ignatius van Antiochië** (ca. 110 n.Chr.)

> “Wanneer ik sterf, ben ik vrij om tot God te gaan... ik verlang naar het brood van God, het vlees van Jezus Christus...”
> (*Brief aan de Romeinen* 6)

→ Verwachting van onmiddellijk leven bij God na de dood.

### b. **Justin Martyr** († ca. 165)

Justin zegt dat zielen na de dood nog wachten op het oordeel, maar bewust voortbestaan kennen.
Hij verwerpt echter gnostische reïncarnatie, niet het bewust voortleven.

### c. **Ireneüs van Lyon** († ca. 202)

In *Adversus Haereses* V.31.2–3 schrijft hij:

> “De zielen van de rechtvaardigen gaan naar een bepaalde plaats die door God is aangewezen, en verblijven daar tot de opstanding, en zien het aangezicht van God, en genieten van de gemeenschap met de engelen.”

🔹 Ireneüs maakt onderscheid tussen:

* het **bewust zijn van de ziel** bij God (na de dood), en
* de **volledige verheerlijking van lichaam en ziel** bij de opstanding.

Met andere woorden:

> de ziel leeft voort bij God, maar de *volledige* verlossing komt bij de opstanding.

---

## 🧩 Samenvatting

| Tijd | Bron | Uitspraken over toestand na de dood |
| ------------------------- | -------------------------------------------------------------------- | ----------------------------------- |
| Paulus (Fil. 1; 2 Kor. 5) | “Heengaan en met Christus zijn”; “uit het lichaam – bij de Heer” | |
| Lucas 23:43 | “Vandaag zult gij met Mij in het paradijs zijn.” | |
| Hand. 7:59 | “Heer Jezus, ontvang mijn geest.” | |
| Openb. 6:9 | Zielen roepen tot God – bewustzijn vóór de opstanding | |
| Ignatius | “Wanneer ik sterf, ben ik vrij om tot God te gaan.” | |
| Ireneüs | Zielen verblijven bij God, in bewuste gemeenschap tot de opstanding. | |

---

Kortom:
👉 De overtuiging dat de **ziel van de gelovige direct na de dood bij Christus is**, is in Paulus’ eigen geschriften al duidelijk, komt terug in het Nieuwe Testament, en wordt bevestigd door de vroegste kerkvaders.
De *lichamelijke* opstanding is nog toekomst, maar de *ziel* is niet slapend — ze leeft, bij de Heer.