![]()
on 13/10/2025, 14:05:22, in reply to "Re: Jesus for President: Gods Koninkrijk begint in de huiskamer"
Klopt in iedere gezonde gemeente is dit een belangrijke pijler. Dan maar wat minder studie en kennis. Ben ook dankbaar voor wat ik in de evangelische wereld ruim 20 jaar heb meegemaakt.
Een plek waar o.a ook plaats was voor de hersenpan maar ook voor het innerlijke gebeuren en emoties.
In deze tijd klinkt het eng om iemand aan te raken. En is iemand gepast aanraken, een arm om iemands schouder leggen ook in de christelijke hulpverlening een zwakte punt.
Previous Message
Dag 62,
Ik heb niet een HBO V achtergrond maar lagere school , VGLO (7e en 8e klas) en Technische School afd, houtbewerking . In mijn jeugd hoefde de HBS niet want "Armageddon was just around the corner......". Er was in de gemeente waar ik van m'n 12e tot m'n 17e jaar was, wel een leraar op de HBS...... dat weer wel .
Ik ben daarom meer auto-didact en wilde en wil nog steeds graag het naadje van de kous weten op allerlei gebied, vooral wat de bijbel en theologie en het uitleven in de praktijk betreft, al heeft het tot m'n 39e jaar geduurd voordat ik min of meer de ogen open kreeg voor wat betreft wat het JG zijn eigenlijk ontbeerde en nu ben ik alweer ruim 81 jaar jong.
Het dienstbaar willen zijn en zijn is wel een teken van naastenliefde en het is één van de belangrijkste dingen in het christenleven naar mijn mening.
Groet,
Elle
Previous Message
Dat het in de cellen goed verliep kwam niet alleen door het gelijkwaardige denkniveau. Men hield van onderzoeken en besefte dat er verschillende uitkomsten mogelijk waren. Maar een groot had een HBO V achtergrond. En was gewend om anderen dienstbaar te zijn.
Previous Message
Dag 62,
Dank voor je uitvoerige beschrijving van het geheel. Heel goed om dat eens van iemand te lezen die het zelf heeft meegemaakt hoe het ging.
Wij komen slechts op de zondag een uurtje bij elkaar via de PC en donderdags om de week ook voor een uurtje bijbelstudie of vragen bespreken.
Groet,
Elle
Previous Message
Het ging inderdaad om "Huizen die de wereld veranderen" uit zo te zien 2000. Kan dus best zijn dat dat proces nog enkele jaren verder in de tijd terug ligt. Inmiddels is dit boek van de boekenkast naar de zolder en daarna naar de kringloop winkel verkast.
Iedereen was het grootschalige in de evangelische wereld wel zat. Van massale conferenties (op o.a de Bron in Dalfsen waar je het pas over had) waarbij het altijd om voorspoed en je eigen goede gevoel draaide, het plan van God met jouw leven.
Iedere samenkomst maar weer bidden voor dezelfde personen die voor het goede gevoel moesten huilen. En die naar de bevestiging verwezen van een of andere rondreizende profeet die men ergens had horen spreken. Navelstaren als geestelijke hobby.
Anyway de gemeente was na dat boek snel om dat het anders moest. Maar vervolgens is er niet veel veranderd. Vooral vanuit de jeugd en jovo's volgde veel verweer. Logisch want de "huizen" vormden geen aanvulling op het grote gebouw van de gemeente. De bedoeling was om helemaal met het grote gebouw te stoppen. Maar de jeugd en de jong volwassenen hadden daar hun honk waar zij elkaar en ook jongeren van andere kerken wekelijks ontmoeten.
De cellen verliepen overigens goed. Wat mede kwam door het gezamenlijke niveau qua opleiding, inzicht of levenservaring. Er was vrijheid om van de officiële leer af te wijken. Zo werd over de opname geleerd. Maar was het geen verplichting om hierin te geloven. Behalve als er pas bekeerden in de buurt waren werd gevraagd om over bepaalde onderwerpen te zwijgen waar dit mogelijk was. Opdat zij niet in verwarring werden gebracht.
De hype die hierna volgde ging juist weer uit van het grote gebouw, de gemeente.
Hoe de gemeente iets voor de omgeving kon betekenen. Huisartsenpraktijk in het gebouw zelf. Wekelijks met de buurt eten, of dagelijks een plek voor een kop koffie en een praatje. Ruimte maken voor kleine bedrijven uit de buurt of uit de gemeente. Tweedehands winkeltje. Kinder of dagopvang. Hulp bij huiswerk maken. 1 keer per jaar een sportdag voor de jeugd uit de buurt, enz.
Previous Message
Dag 62,
Wij komen ook met een stuk of 4-5 personen, soms een paar meer, bijeen via Microsoft Teams (Skype is gestopt) omdat men nogal ver uit elkaar woont. De liefde voor God, Jezus en voor elkaar, dat houdt ons bij elkaar.....
=================================================
Waren het de christenen in de cel of in het algemeen die de boel verziekten? Of was het verschil van inzicht de oorzaak, of één of een paar personen die dominant waren? Weet je nog welke hype dat was?
De korte 3e brief van Johannes heeft het ook over een dominante persoon in de gemeente.....
Ik heb ook een paar boeken die over het soort zaken gaat welke jij vermeldt in je bericht:
"Huizen die de wereld veranderen - de gemeente als een grote geestelijke familie. Organisch, niet georganiseerd. Onderling betrokken, niet formeel", door Wolfgang Simson.
"De subtiele kracht van Geestelijk Misbruik - Manipulatie in kerk en gemeente.... Hoe kom je erachter en hoe ontsnap je eraan?, door David Johnson & Jeff VanVonderen.
"Zeven valkuilen - voor kleine groepen in de kerk", door Bill Donahue & Russ Robinson.
Groet,
Elle
Previous Message
Naar aanleiding van een nieuw boek heb ik voor zo,n 15-18 jaar terug dit proces in de gemeente meegemaakt. Als antwoord op het grootschalige gebeuren in de kerken was de gemeente waar wij naar toe gingen snel om. Ja het was een goed idee om het zo aan te pakken , om vanuit cellen een gemeente te vormen. Die zo nu dan , een paar keer per jaar ook met andere huiskamer gemeentes een grote samenkomst/sing in zouden hebben. Maar vervolgens is er niets veranderd. Er waren ook veel nadelen. En kwam er weer een ander hype.
Previous Message
Jesus for President: Gods Koninkrijk begint in de huiskamer.......
https://cvandaag.nl/107470-jesus-for-president-gods-koninkrijk-begint-in-de-huiskamer/aHVpVUpMbkk1UGdVOVFIbFViQVJxSy9JakdvNncvN3BMYWs2bzVpZnNNMlUrUkdQNVRnekR3PT0
Erik Bakker
Erik Bakker was jarenlang actief als gemeentestichter in Zuid-Nederland.
De inhoud van deze column vertegenwoordigt niet per definitie de mening van de redactie.
Wat zijn jullie gedachten over de onderstaande gedachten van Erik Bakker?
Slechts een wensdroom?
Of is dit het proberen waard?
Of is dit slechts voor anderen, maar niet voor jou?
Is dit wat Jezus' bedoeling was?
Groeten,
Elle
"Geef ons een koning om over ons te regeren, zoals alle andere volken hebben." Deze woorden uit 1 Samuël 8 klinken verbazingwekkend actueel in onze tijd. Het volk Israël kwam bij de profeet Samuël met een verzoek dat voortborduurde op jaloezie en onzekerheid. Ze wilden dezelfde oplossingen als de volkeren om hen heen. Ze wilden een koning, een zichtbare leider, een politiek systeem waarin zij hun hoop konden vestigen.
God waarschuwde hen via Samuël voor de gevolgen: een koning zou hun zonen wegnemen voor zijn leger, hun dochters voor zijn paleis, hun beste akkers en wijngaarden confisqueren, en tienden heffen over alles wat van hen was. Toch hielden ze vol: "Nee, wij willen een koning over ons." Ze kozen voor de zichtbare zekerheid van wereldse macht boven het vertrouwen op hun onzichtbare God.
De verleiding van politieke verlossing
Duizenden jaren later worstelen christenen nog steeds met dezelfde verleiding. Enkele jaren geleden was Shane Claiborne in Nederland om te spreken over zijn boek en tour door Amerika onder de titel 'Jesus for President'. Zijn boodschap was even provocerend als noodzakelijk: waarom zoeken we onze hoop in politieke systemen en menselijke leiders, terwijl we de Koning der koningen al hebben?
Claiborne wees erop hoe gemakkelijk christenen vallen voor dezelfde valkuil als het oude Israël. We kijken naar de wereld om ons heen en denken: "Wij hebben ook zoiets nodig." We investeren onze energie, onze gebeden en onze hoop in politieke partijen, verkiezingscampagnes en beleidsveranderingen. Niet dat politiek onbelangrijk is, maar waarom wordt het onze primaire bron van hoop?
De waarschuwing van God aan Israël geldt ook voor ons: wereldse koningen - of het nu monarchen, presidenten of premiers zijn - zullen altijd hun eigen agenda hebben. Ze zullen beloften maken die ze niet kunnen nakomen, oplossingen aandragen die nieuwe problemen creëren, en uiteindelijk teleurstellen omdat ze slechts mensen zijn met beperkte macht en wijsheid.
De hoopvolle alternatief van het evangelie
Het evangelie biedt een radicaal ander verhaal. In plaats van een koning die neemt, hebben we een Koning die geeft. In plaats van een leider die zich laat dienen, hebben we een Heer die diende tot de dood. In plaats van een systeem gebaseerd op macht en dwang, hebben we een Koninkrijk gebaseerd op liefde en vrijwillige overgave.
Jezus liet zien hoe dit Koninkrijk er in de praktijk uitziet: de laatsten worden eersten, vijanden worden bemind, de hongerigen worden gevoed, de eenzamen worden bezocht. Dit is geen utopische droom, maar een dagelijkse realiteit voor hen die kiezen voor Zijn manier van leven.
Maar hoe kunnen we dit Koninkrijk vandaag vormgeven? Hoe kunnen we ontsnappen aan de verleiding om onze hoop te vestigen op politieke systemen en in plaats daarvan het alternatief van Jezus te leven?
Nieuwe tijden, nieuwe vormen van kerk-zijn
Misschien is het tijd om opnieuw te kijken naar onze manier van kerk-zijn. De traditionele kerkstructuur, met grote gebouwen, professionele geestelijken en institutionele hiërarchieën, lijkt steeds meer op de wereldse systemen die Israël zo graag wilde imiteren.
Wat als we terugkeren naar de eenvoud van de eerste christenen? Wat als we experimenteren met huiskerken: kleine, lokale gemeenschappen die samenkomen in woonkamers, keukens en tuinen? Kleinschalig, met minimale kosten, zeer lokaal verbonden, en echt voor elkaar beschikbaar.
De kracht van huiskerken
Huiskerken bieden unieke voordelen die in traditionele kerkstructuren moeilijk te realiseren zijn:
Voordelen:
Echte gemeenschap: In een kleine groep kun je elkaar echt leren kennen, elkaars lasten dragen en vreugde delen.
Lage drempel: Geen intimiderende gebouwen of formele rituelen die mensen kunnen afschrikken.
Minimale kosten: Geen onderhoud van gebouwen, geen salarissen voor professionele staf, meer geld beschikbaar voor daadwerkelijke hulp aan anderen.
Flexibiliteit: Tijden, vormen en inhoud kunnen aangepast worden aan de behoeften van de groep en de buurt.
Authentieke participatie: Iedereen wordt uitgenodigd om bij te dragen met hun gaven, niemand is alleen maar toeschouwer.
Nadelen:
Gebrek aan professionaliteit: Zonder opgeleide leiders kunnen theologische fouten en extremismen gemakkelijker ontstaan.
Beperkte middelen: Kleinere groepen hebben minder mogelijkheden voor grote projecten of professionele muziek en programma's.
Isolatie risico: Huiskerken kunnen zich afsluiten van de bredere kerkgemeenschap.
Persoonlijke conflicten: In kleine groepen kunnen relationele problemen de hele gemeenschap ontwrichten.
Gebrek aan continuïteit: Afhankelijkheid van enkele sleutelpersonen maakt huiskerken kwetsbaar voor uitval.
Het experiment wagen
Ondanks de uitdagingen geloof ik dat de tijd rijp is om te experimenteren met huiskerken. Niet als vervanging van alle bestaande kerkvormen, maar als aanvulling en alternatief voor hen die honger hebben naar een meer authentieke vorm van gemeenschap.
Stel je voor: kleine groepen in elke buurt die wekelijks samenkomen om te bidden, Bijbel te lezen, maaltijden te delen en praktisch voor elkaar te zorgen. Groepen die niet druk zijn met het in stand houden van gebouwen, politiek en bureaucratieën, maar vrij zijn om daadwerkelijk het evangelie te leven in hun directe omgeving.
Dit is geen nostalgische droom, maar een profetische visie. Terwijl onze samenleving steeds meer gefragmenteerd raakt en mensen snakken naar echte verbinding, kunnen huiskerken lichtpuntjes zijn van de alternatieve (werkelijke?) realiteit van Gods Koninkrijk.
De oproep
Daarom mijn uitnodiging: ga experimenteren! Nodig enkele buren uit voor een wekelijkse bijeenkomst. Begin simpel met een maaltijd, een Bijbelverhaal en een gebed. Kijk wat er gebeurt wanneer gewone mensen samen op zoek gaan naar God in de gewone context van het dagelijkse leven.
Misschien ontdekken we dat we geen koning nodig hebben zoals alle andere volken. Misschien ontdekken we dat Jesus for President niet zomaar een slogan is, maar een levenswijze die de wereld kan veranderen, één huiskamer tegelijk.
Want uiteindelijk gaat het niet om de juiste politieke kandidaat of het perfecte systeem. Het gaat om het leven van het Koninkrijk van God, hier en nu, in de kleine kring van mensen die we het beste kennen en het meest liefhebben. Daar begint de revolutie van liefde die Jezus in gang zette, en daar kan zij vandaag verder gaan.
28