Leviticus 25:23
“Het land mag niet voor altijd verkocht worden, want het land is van Mij; gij zijt slechts vreemdelingen en bijwoners bij Mij.”

Wat de VN doet is duivels en zal deze gebeurtenis triggeren.

Niemand dan alleen God is eigenaar van dat land.
Als je de eigendomdsakte, het land wat een man heeft gekregen van God, van iemand afpakt en dat land niet terug geeft aan wie God dat gegund heeft dan begaat de schuldeiser een zonde. Want zowel de schuldeiser als de (laten we het gemakshalve; "de pachter" noemen) zijn geen eigenaar van dat land. Vandaar ook dat Jubeljaar wat God heeft verordend.

Nou, misschien op het grote geheel kan je gelijk hebben, maar er zitten haken en ogen aan je redenering, distazo.

De tekst die jij aanhaalt is onvolledig en je uitlegging daar zijn vraagtekens bij te zetten.

(Leviticus 25:23-27) 23 Het land dient dus niet voor altijd verkocht te worden, want het land is van mij. Want GIJ zijt inwonende vreemdelingen en bijwoners van mijn standpunt uit bezien. 24 En in het gehele land van UW bezitting dient GIJ het recht van terugkoop voor het land toe te staan. 25 Ingeval uw broeder verarmt en iets van zijn bezitting moet verkopen, dan moet een nauw aan hem verwante terugkoper komen en het door zijn broeder verkochte terugkopen. 26 En ingeval iemand geen terugkoper blijkt te hebben en zijn eigen hand er wel in slaagt winst te maken en hij inderdaad genoeg vindt voor de terugkoop ervan, 27 dan moet hij de jaren berekenen vanaf de tijd dat hij het verkocht en wat er aan geld overschiet, teruggeven aan de man aan wie hij het verkocht heeft, en hij moet tot zijn bezitting terugkeren.