Dag Distazo,

Dit laat mij terug denken aan hoe wijlen mijn vrouw Hennie zo'n verzoek kreeg. Ook haar JG-zus maakte haar er op attent dat haar moeder ernstig ziek was. We zijn toen naar het ziekenhuis gegaan en Hennie is haar moeder gaan bezoeken. In het gesprek gaf haar moeder toe aan Jennie dat zij (moeder) veel dingen verkeerd had gedaan ten aanzien van haar (Hennie).

De grootheid hebben en dan de nederigheid tonen is niet altijd het geval bij de weg naar het sterven, maar je zou het kunnen proberen en gewoon je vader knuffelen en je verdriet tonen zonder verwijt ten aanzien van je vader. Daarmee toon jij je eigen nederigheid naar degene die toch hoe dan ook je vader is......

Hennie zei tegen haar moeder dat ze haar alles had vergeven en dat ze daarom rustig zonder wroeging kon sterven zonder dat Hennie iets van haar verlangde, verontschuldigingen en dergelijke.

In de ogen van God ben jij dan degene die vergeeft en de nederige van hart, ten opzichte van de misschien zeer verdrietige dingen die jou vader tegenover jou heeft geuit in de loop van je leven.

Daardoor krijg jij ook vrede ten aanzien van hem, hoewel jou vader dat misschien niet ten opzichte van jou zal doen of laten zien, maar dat is dan je vader's vracht tegenover God. Jij ben het dan kwijt.

Hennie bracht het steeds bij God en Jezus en zei: Ik geef het nu aan u Vader, en doet u er maar mee wat u wilt.......

Heel veel wijsheid en sterkte in dit gebeuren, broer Egbert.....

Groeten,
Elle