Na 2007, eerste telefoontje van zus.

Pappa is ernstig ziek.

Sja wat moet ik daarmee. Moet ik ineens emotioneel en betrokken zijn. Ga het toch niet doen.

Ze werd wel boos op mij toen ik aangaf, wat ik daarmee moest. Dat ik wel elke dag aan ze denk maar dat het 'nu ineens mag' omdat hij ziek is, vind ik hypocriet.

Zus: "Maar wat jij hebt gedaan?!"

Ja, ik heb een interview gehad bij KRO, waar mijn familie er flink van langs kreeg. Ik had daar spijt van maarrrr, wat kan je verwachten? Jonge man, in het midden van zijn leven erachter komen dat alles een leugen is, en dan een trapje na van je familie?