Discussiebord over het Wachttoren-Genootschap: Re: God herstelt Israël in de eindtijd: wat bedoelen we hiermee?

Dag Distazo,

Op grond van zowel het Abrahamitisch als het Nieuwe verbond blijkt naar mijn mening
dat alle ware gelovigen van alle tijden hetzelfde vooruitzicht hebben.

Er is geen twee wegen-leer of twee-bestemmingen-leer te vinden in zowel het OT als het NT.

Maar daar zijn kennelijk de meningen over verdeeld, net als over vele andere zaken in de bijbel.......

Groet,
Elle

Previous Message

gpt

Previous Message

God herstelt Israël in de eindtijd: wat bedoelen we hiermee?
(bron: Cvandaag / Christian Stier, ‘Israëls terugkeer en herstel’)

Korte reactie vanuit dispensatietheologisch perspectief:

Het artikel ademt duidelijk de verbondstheologie : de gedachte dat er één volk van God is door de eeuwen heen, waarbij Israël en de Kerk samenvallen.
De dispensatietheologie ziet dat anders: Gods beloften aan Israël zijn onvoorwaardelijk en letterlijk , en hun nationale terugkeer hoort bij Gods plan dat nog verder vervuld wordt in de eindtijd.

1️⃣ “Het principe van voor- en eindvervulling gaat maar beperkt op.”

Integendeel.
De profeten tonen juist dat God werkt in fasen: een gedeeltelijke vervulling in het verleden en een volledige, letterlijke vervulling in de toekomst.
De terugkeer uit Babel (Jer. 29) was zo’n voorlopige fase, maar Jesaja 11 en Amos 9 spreken over een wereldwijde terugkeer die nog nooit heeft plaatsgevonden.

→ De terugkeer sinds 1948 is daarom een begin van die eindvervulling, precies zoals Ezechiël 37 het beeld schetst: eerst botten die samenkomen (nationaal herstel), daarna de adem van Gods Geest (geestelijk herstel).

2️⃣ “1948 is geen directe vervulling van herstelbeloften.”

De profetieën over herstel bevatten inderdaad Messiaanse elementen, maar ze beginnen met de fysieke terugkeer .
Ezechiël 36:24–27 geeft de volgorde zelf aan:
“Ik zal u halen uit de volken… en dan zal Ik Mijn Geest in u geven.”

Jesaja 66:8 (“Zou een land in één dag geboren worden?”) past treffend op 14 mei 1948.
Zacharia 12–14 laat zien dat Israël dan nog ongelovig is, maar dat juist in het land bekering zal plaatsvinden wanneer de Messias verschijnt.

→ De huidige staat Israël is dus geen eindvervulling, maar een duidelijke voorfase van het herstel dat nog komt.

3️⃣ “Aan herstel gaat bekering vooraf.”

Dat geldt geestelijk, maar niet voor het nationale herstel .
Deut. 30:1–5 en Ezechiël 37:8 laten zien: eerst inzameling, dan vernieuwing van hart.
Israël keert terug in ongeloof (Zach. 12:10–11), wordt nog door benauwdheid heen geleid, en dán zal het volk tot bekering komen wanneer zij Hem zien die zij doorstoken hebben.

→ Herstel vóór bekering is dus Bijbels gezien de juiste volgorde.

Conclusie:
De verbondstheologische lezing van Cvandaag maakt de profetieën geestelijk en tijdloos.
De Bijbel zelf laat zien dat Gods beloften aan het fysieke Israël letterlijk worden vervuld.

Israël is terug – niet omdat het volk veranderd is,
maar omdat God Zijn Woord letterlijk waarmaakt.

Previous Message

God herstelt Israël in de eindtijd: wat bedoelen we hiermee?

https://cvandaag.nl/107695-god-herstelt-isral-in-de-eindtijd-wat-bedoelen-we-hiermee/aHVpVUpMbkk1UGdVOVFIbFViQVRwcXJJakdvNnhmUHRJNjgvb0ppZnNNMlUrUkdQNVRnekR3PT0

Onderstaand fragment is afkomstig uit het boek ‘Israëls terugkeer en herstel’ van Christian Stier .
In het boek stelt de auteur eerlijke vragen die oproepen tot herbezinning. Wat zegt de Bijbel nu écht over de terugkeer en het herstel van Israël? Lezen we de profetieën nog in hun verband? En durven we - met de Bijbel in de hand - onze visie onder de loep te nemen?

Er zijn van die uitspraken die als vanzelf worden overgenomen, maar ondertussen voor veel ‘ruis op de lijn’ zorgen. Een bekende is: “God herstelt Israël in de eindtijd”. Wat wordt daar eigenlijk mee bedoeld? We bekijken drie uitspraken.

Uitspraak 1: “De huidige terugkeer van het Joodse volk is een voorvervulling van Gods beloften; de eindvervulling volgt straks.”

Het principe van een voor- en eindvervulling gaat deels op. In de Bijbel vinden we profetieën die een meervoudige vervulling bevatten. Een voorbeeld hiervan is de omschrijving van de “meedogenloze koning” uit Daniël 8:23-26 en de “verachtelijke man” uit Daniël 11:21-32. Veel uitleggers zien koning Antiochus Epiphanes IV (215-164 v. Chr.) als een eerste vervulling van deze profetieën, en de antichrist als eindvervulling.

Antiochus Epiphanes IV ontheiligde in het jaar 167 voor Christus de tempel in Jeruzalem door deze te wijden aan de Griekse oppergod Zeus en varkens te offeren op het reukaltaar (2 Macc. 6:2). Ook beschouwde hij zichzelf als ‘god’. In de eindtijd zal dit in overtreffende trap worden herhaald. Zo lezen we in 2 Thessalonicenzen 2:3-4 over de openbaring van “de mens van de wetteloosheid, de zoon van het verderf, de tegenstander, die zich ook verheft boven al wat God genoemd of als God vereerd wordt, zodat hij als God in de tempel van God gaat zitten en zichzelf als God voordoet”.

Deze profetieën bevatten duidelijk meerdere toepassingen, waarbij je kunt spreken van een voor- en eindvervulling.

Terugkeer- en herstelbeloften
Als we kijken naar de terugkeer- en herstelbeloften, dan zijn er ook profetieën die verder reiken. Denk in dit verband aan Jeremia 29:10-14, dat spreekt over de terugkeer die zal plaatsvinden na zeventig jaar Babylonische ballingschap. Dit is vervuld.

Maar in hetzelfde gedeelte lezen we ook dat het volk de Heere zal aanroepen, en Hij hen zal bijeenbrengen “uit alle volken en uit alle plaatsen waarheen Ik u verdreven heb”. De vervulling van deze belofte reikt dus veel verder en heeft betrekking op de toekomstige Messiaanse eeuw. Deze profetie bevat heel duidelijk een voor- en eindvervulling (zie ook Zach. 10:6-12).

Het principe van voor- en eindvervulling kunnen we echter niet standaard toepassen. Zo bevatten heel veel terugkeer- en herstelteksten specifieke Messiaanse kenmerken, waarbij de Heere over de aarde regeert (zie bijv. Jer. 23:1-8). Andere beloften bevatten weer duidelijke voorwaarden van berouw en bekering (Deut. 30:1-10). Het gevaar is om deze profetieën te ‘versimpelen’, door ze in tweeën te splitsen of stukjes tekst op 1948 toe te passen.

Kortom, sommige profetieën lenen zich voor een voor- en eindvervulling, maar heel veel ook niet. Daarom is het bestuderen van de context en Gods grote plan ook zo belangrijk!

Uitspraak 2: “1948 is een aanloop naar de vervulling van veel terugkeer- en herstelbeloften.”

De oprichting van de huidige staat Israël zorgt er inderdaad voor dat veel profetieën met betrekking tot de eindtijd en de wederkomst van de Heere Jezus in vervulling (kunnen) gaan. Een Joodse staat en een gedeeltelijke terugkeer van het Joodse volk horen daarbij.

Het gevaar is echter om de vervulling van de terugkeer- en herstelbeloften als een elastiek over een lange periode uit te rekken. Net als bij de vorige uitspraak lenen veel profetieën zich daar niet voor, omdat ze specifieke Messiaanse kenmerken bevatten. Die kunnen we eenvoudigweg niet op het huidige Israël toepassen. Neem bijvoorbeeld de onderstaande teksten:

“Op die dag, spreekt de HEERE, zal Ik verzamelen wie mank gaat, bijeenbrengen wie verdreven is en wie Ik kwaad aangedaan heb. Ik zal wie mank gaat, stellen tot een overblijfsel en wie verdreven was tot een machtig volk, en de HEERE zal over hen Koning zijn op de berg Sion, van nu aan tot in eeuwigheid” (Micha 4:6-7).

“Zie, in die tijd ga Ik optreden tegen al uw verdrukkers. Ik zal verlossen wie mank gaat, bijeenbrengen wie verdreven is. Ik zal hen maken tot lof en tot een naam in heel het land waar zij beschaamd waren. In die tijd zal Ik u hierheen brengen, namelijk in de tijd dat Ik u zal bijeenbrengen. Voorzeker, Ik zal u maken tot een naam en tot lof onder alle volken van de aarde, wanneer Ik voor uw ogen een omkeer in uw gevangenschap breng, zegt de HEERE” (Zef. 3:19-20).

Deze teksten uit Micha en Zefanja worden vaak toegepast op overlevenden van de Holocaust, die ‘mank ’ naar het land zouden zijn gekomen. Maar let op de context!

Deze teksten gaan over de tijd waarin de HEERE als Koning zal regeren en waarin Israël tot een lof onder alle volken gemaakt zal worden. Ze hebben betrekking op de periode die zal plaatsvinden na Christus’ wederkomst, waar Israël zal komen uit een tijd van grote benauwdheid. Ze zullen ‘mank’ terugkeren, maar door de HEERE worden genezen en hersteld.

Deze beloften staan in een specifieke context. Je mag ze niet zomaar tijdloos maken en zeggen dat ze sinds 1948 geleidelijk worden vervuld, en doorlopen tot in het Messiaanse Vrederijk.
Door Messiaanse beloften op deze manier over een lange periode uit te smeren, kan er een verkeerde (eindtijd)verwachting ontstaan, waarin alles mooier en beter lijkt te worden.

Dit staat haaks op de eindtijdprofetieën: volk en land zullen eerst door een tijd van benauwdheid gaan, voordat de Messiaanse eeuw van vrede en gerechtigheid aanbreekt.

Uitspraak 3: “Een teken van de eindtijd is dat God Zijn volk herstelt en terugbrengt.”

Wat bedoelen we met Gods herstel? En welke bijbelgedeelten zijn leidend om te denken dat God Israël in de eindtijd herstelt?

Vaak wordt er verwezen naar Ezechiël 37. De gedachte is dat God sinds 1948 bezig is met het nationale herstel van Israël, waarop het geestelijke herstel als vanzelf volgt. Maar als je Ezechiël 37 in de context bestudeert, ontdek je dat de dorre doodsbeenderen, die verzameld worden en tot leven komen, geen betrekking kunnen hebben op de Holocaust en de daaropvolgende oprichting van de staat Israël in 1948.

Ten diepste gaat deze profetie over de eindtijd waarin alle volken zich tegen Israël zullen keren en “alle hoop is vergaan” (vs. 11). Deze wereldwijde benauwdheid zal echter leiden naar de bekering van Israël, waarop herstel volgt. “Alle beenderen”, die staan voor “heel het huis van Israël” (vs. 11; 16-19), zullen dan worden verzameld. De Heere zal Zijn Geest in hen blazen en zij zullen als volk (!) tot leven komen en in het land worden geplant.

Eerst bekering
We komen hiermee ook bij een belangrijk Bijbels principe: aan Gods grote herstel gaat bekering vooraf.

In de tijd van de profeten - en later van de Heere Jezus - kon de Heere Israël niet herstellen en terugbrengen; simpelweg omdat het volk niet tot bekering was gekomen (zie o.a. Jer. 25:4-11; 2 Kron. 36:17-21; Matt. 23:37-39; Hand. 3:19-21).

Daarmee komen we terug bij de vraag: wat bedoelen we met “God herstelt Israël in de eindtijd”? Ja, we kunnen uit de eindtijd(profetieën) opmaken dat er weer een staat Israël zal zijn. Maar kunnen we vervolgens ook zeggen dat God sinds 1948 Israël aan het herstellen is? Herstel impliceert een stijgende lijn, waarbij het langzaam maar zeker beter wordt. Op deze manier wordt vaak ook geredeneerd: het Joodse volk keert terug, de woestijn komt tot bloei en geleidelijk vervult God al Zijn beloften aan Israël.

Door zo te redeneren is de stap snel gemaakt om allerlei Messiaanse herstelbeloften uit hun verband te trekken en toe te passen op nu. Ook bestaat het gevaar dat je voorbijgaat aan de ernstige tijd waarin we nu leven. En aan de moeilijke tijd die het Joodse volk volgens de profeten nog staat te wachten voordat Israël tot bekering komt, de Vredevorst terugkeert en Gods herstel in gang wordt gezet.