Pure religiewaanzin: een contactverbod tussen mannen en vrouwen die geen familie van elkaar zijn, leidde er volgens ooggetuigenberichten toe dat de verwondingen van veel vrouwen niet verzorgd werden en enkelen na de dodelijke aardbeving onder de puinhopen begraven bleven. Na de aardbeving in Afghanistan hielpen veel mannelijke reddingswerkers mannen, maar geen vrouwen.


“Het voelde alsof vrouwen onzichtbaar zouden zijn”, zei een vrijwilligster, nadat ze redding maatregelen in het oosten van Afghanistan had meegemaakt.

De eerste redding krachten bereikten het dorp van Bibi Aysha meer dan 36 uur, nadat de aardbeving afgelopen zondag dorpen in de bergregio´s in het oosten van Afghanistan had verwoest. Maar in plaats van opgelucht te zijn, werden haar angsten bevestigd: onder de gewonden bevond zich geen enkele vrouw.

De Afghaanse culturele normen, die zelfs in noodgevallen door de regerende Taliban worden doorgedrukt, verbieden het lichamelijk contact tussen mannen e3n vrouwen die niet bij de familie horen. In het dorp Andarluckak in de provincie Kunar droeg het reddingsteam snel gewonde mannen en kinderen naar buiten en verzorgde hun wonden, vertelde de 19-jarige Bibi Aysha. Maar zij en andere vrouwen en jonge meisjes, waarvan enkelen bloedden, werden opzij geschoven, zei ze.

“Ze hebben ons in een hoek verzameld en toen vergeten”, zei ze. Niemand bood de vrouwen hulp aan, vroeg hen wat ze nodig zouden hebben of sprak ze ook alleen maar aan.

Tahzeebullah Muhazeb, een mannelijke vrijwilliger die naar Mazar Dara, eveneens in de provincie Kunar, was gegaan, vertelde dat het uitsluitend uit mannen bestaande medische team aarzelde om vrouwen uit de puinhopen van de ingestorte gebouwen te bergen. De onder het puin liggende vrouwen en de gewonde vrouwen wachtten er op dat vrouwen uit andere dorpen naar de plaats des onheils kwamen en hen uitgroeven.