(Door: Heinz Steiner – Vertaling: E.J. Bron)

Terwijl het collectieve (pseudo)-waardenwesten uit pure tolerantie zijn fundamentele waarden overboord gooit, bestaan ze nog – die landen, die niet alleen principes prediken, maar ook praktiseren. Israël, constant in het kruisvuur van ideologen, “islamisten” en ignorante moralisten, staat eens temeer vooraan het front tegen de barbarij. En aan zijn zijde: een land, dat door Duitse en Brusselse elites graag als “autoritair probleemkind” belasterd wordt – Hongarije.


De woorden van de Israëlische viceminister van Buitenlandse Zaken Sharren Haskel in Boedapest zijn geen diplomatieke schouderklopjes. Het is dankbaarheid diep uit het hart – en een getuigenis. Een getuigenis voor datgene wat tegenwoordig zo zeldzaam is geworden: moed, duidelijke houding en morele standvastigheid. Terwijl westelijke regeringschefs in bizarre ignorantie fantaseren over de zogenaamde Palestijnse staat en daarbij over verbrande lijken, verkrachte vrouwen en onthoofde kinderen zwijgen, herkent men in Jeruzalem en Boedapest de realiteit: het is geen oorlog om land – het is een oorlog om de civilisatie op zich.

Haskel spreekt van de “strijd tussen twee visies van de mensheid”. Aan de ene kant: Israël, een democratische staat, die religievrijheid garandeert, vrouwenrechten beschermt en minderheden respecteert – zelfs onder constante raketaanvallen. Aan de andere kant: Hamas, een terreurregime dat niet wil onderhandelen, maar vernietigen. Wie hier geen onderscheid kan of wil maken, is al aan de kant van de duisternis gaan staan.

Een echte bescherming van joods leven

En terwijl Europa´s joodse gemeenschappen in angst leven – in elkaar geslagen in Frankrijk, neergestoken in Londen, geïntimideerd op Noorse universiteiten – is het uitgerekend Hongarije dat echte solidariteit toont. Niet met lippendiensten, maar met beschermende maatregelen, politieke bekentenissen en het ondubbelzinnige Ja wat betreft Israëls bestaansrecht. Haskel noemt het “reële daden”. En daarmee bedoelt ze niet geesteloze tweets of symbolische resoluties, maar concrete politiek.

Het Hongarije van Viktor Orbán wordt door Brussel en Berlijn ook vanwege diens verzet tegen de vestiging van moslims graag als nest van “rechts-populisten” gebrandmerkt. Maar juist deze regering beschermt joods leven zoals nauwelijks een ander land in Europa. Terwijl in Parijs synagogen in brand worden gestoken en in Berlijn politie voor joodse scholen moet patrouilleren, zijn het in Boedapest diir de staat gegarandeerde veiligheid en openlijke erkenning die het openbare beeld domineren. Het verschil is geen toeval – het is politieke wil.

Dat Haskel juist in de Faith Church spreekt, een evangelische gemeente (die minder latent antisemitisch is dan de katholieke kerk), is net zo typerend als haar woorden: “Bid niet alleen voor de vrede van Jeruzalem, maar voor de overwinning op diegenen die de dood verheerlijken.” In een wereld, die zich vastklampt aan frases over “de-escalatie” en “begrip voor beide kanten”, is dat een duidelijke boodschap. Wie met het oog op de beelden van in brand gestoken kibboetsen nog bazelt over evenredigheid, heeft of niets begrepen of wil niets begrijpen.

De joodse geschiedenis leert één ding: antisemitisme is geen toeval, maar een terugkerend patroon – en het begint altijd met de morele relativering. Nu gebeurt dit onder de dekmantel van het antizionisme. Maar ook hier scheidt het kaf zich van de koren. Israël heeft het recht – nee, de plicht – zich te verdedigen. En het heeft het recht om partners te waarderen, die dat niet alleen theoretisch erkennen, maar praktisch handelen.

Hongarije is een van deze partners, zoals ook de vriendschappelijke politieke betrekkingen tussen de beide landen duidelijk maken. En in een EU, die in toenemende mate links ideologiseert, multicultureel verwatert en veiligheidspolitiek impotent ageert, komt Boedapest over als een relict van gezond mensenverstand. Het is beschamend dat men dit in het jaar 2025 überhaupt moet benadrukken. Maar wanneer joodse grootmoeders in Frankrijk openlijk op straat door Arabieren tegen de grond worden geslagen, terwijl diezelfde daders door de belastingbetaler en door dubieuze linkse NGO´s als “vluchtelingen” doorvoed worden, dan is er gewoon duidelijke taal nodig.

Een wekroep voor vrijheid, veiligheid en identiteit

Het bezoek van Sharren Haskel was geen diplomatieke daad van hoffelijkheid. Het was een wekroep. Wie nu niet duidelijk aan de kant van Israël staat, zal morgen aan de verkeerde kant van de geschiedenis wakker worden. En wie denkt joods leven met tolerantie tegenover de fanatieke moslims te kunnen beschermen, liegt tegen zichzelf en anderen.

In een wereld, waarin Duitsland zijn laatste rest aan ruggengraat tussen klimaat-fanatisme, gender-waanzin en ramadan-compatibiliteit verliest, zijn het landen zoals Israël en Hongarije die laten zien dat vrijheid, veiligheid en identiteit niet onderhandelbaar zijn. Wie serieus joods leven wil beschermen, zet in op Boedapest – en niet op hoofdsteden zoals Berlijn of Parijs, waarin de politiebewaking van synagogen (vanwege het gevaar van antisemitische overvallen door linksen en door moslims) al lang tot de normaliteit behoort.

Israël verdedigt niet alleen zichzelf, maar het geciviliseerde deel van de mensheid. En Hongarije staat aan zijn kant. In een tijd van moreel verval is dat meer dan een bondgenootschap – het is een bolwerk.

https://ejbron.wordpress.com/2025/08/02/israel-en-hongarije-een-alliantie-van-het-leven-in-een-wereld-van-de-duisternis/#more-443499