Onder de gedaagden in het proces in Leeuwarden zijn twee vooraanstaande journalisten: Giselle van Cann (hoofdredacteur NOS Nieuws) en Paul Jansen (voormalig hoofdredacteur Telegraaf). De eisers stellen in de dagvaarding dat beiden hun journalistieke taak hebben “verzaakt” en meewerkten aan “censuur” en een “doofpot”. Van Cann en Jansen bestrijden dit in een gezamenlijk schriftelijk verweer.

Giselle van Cann was plaatsvervangend hoofdredacteur van NOS Nieuws van 2011 tot september 2022, toen ze daar hoofdredacteur werd. Volgens de eisers volgde ze “slaafs het officiële narratief zoals dit wereldwijd door de WHO werd opgelegd en door alle gedaagden klakkeloos werd opgevolgd”. Dit kwam tot uiting in censuur, waarvan de dagvaarding enkele voorbeelden geeft.

Zo deed NOS Nieuws geen verslag van de hoorzitting die op 10 oktober 2022 plaatsvond in het Europees Parlement, toen Van Cann net hoofdredacteur was geworden. Op een vraag van de Nederlandse Europarlementariër Rob Roos bevestigde Janine Small namens Pfizer dat het mRNA-coronavaccin van Pfizer-Biontech niet voor marktintroductie was getest op bescherming tegen transmissie (overdracht) van het virus. De slogan “je doet het voor een ander” bleek daarmee vanaf het eerste moment te zijn gebaseerd op drijfzand. Volgens de eisers had dit “wereldnieuws” moeten zijn, maar de NOS negeerde het. Daarin stond dit medium overigens niet alleen, want veel meer journalisten vonden het niet nieuwswaardig.

Ook Paul Jansen, die van 2015 tot juni 2023 hoofdredacteur was van de Telegraaf en inmiddels correspondent is in de VS, moet het ontgelden. “Jansen is persoonlijk aansprakelijk voor de censuur die hij veroorzaakte door enerzijds mee te werken aan een doofpot en anderzijds klakkeloos het officiële narratief over te nemen terwijl zelfs met minimaal journalistiek onderzoek al duidelijk had moeten zijn dat dit narratief vals was”, aldus de dagvaarding.

In hun gezamenlijke schriftelijke verweer laten Jansen en Van Cann weten de aansprakelijkheidsstelling te ervaren als een “vorm van persoonlijke intimidatie”. Zij stellen dat er geen juridische grond bestaat voor hun persoonlijke aansprakelijkheid, en vinden bovendien dat de vorderingen “feitelijk zijn gericht tegen hun werkgevers”. Van Cann en Jansen ontkennen te hebben meegewerkt aan een doofpot of zich schuldig te hebben gemaakt aan censuur. Opmerkelijk is dat beiden verwijzen naar diverse hoofdstukken uit het verweer van de Nederlandse Staat, en zich daarbij aansluiten.

rechtoprecht.online/processtukken
https://rechtoprecht.online/processtukken/