Leprechaun,

mijn interesse in de Islam is bijna even oud als mijn interesse in het Wachttorengenootschap, gaat al een kleine 2 decennia terug, en het is denk ik niet toevallig, omdat er heel veel parallellen aan te wijzen zijn tussen deze geloofssystemen. In die tijd heb ik islamitische bronteksten gelezen (uit geauthoriseerd vertaling uiteraard), de geschiedenis van islam bestudeerd, moskeeën bezocht voor dialoog, en talloze gesprekken gevoerd.

Over de gastvrijheid en bereidheid over het geloof te praten van moslims niets dan goed. Tegelijkertijd, als je denkt dat het moeilijk is om met een geïndoctrineerde JG te praten, probeer het eens met een moslim, zeker een goed in zijn eigen schriften onderlegde. Bij één bijeenkomst in een moskee die speciaal voor ons als groepje geïnteresseerde christenen was belegd, bleef de imam (via een tolk) steeds herhalen: "Hij is NIET de zoon, Hij is NIET de zoon...". De theologische kloof is gigantisch, en gesprekken helaas moeizaam. Daar staat tegenover dat ik persoonlijk mensen heb leren kennen die als moslim zijn opgegegroeid in een islamitisch land, die letterlijk door een droom, uit het niets, Jezus hebben ontmoet, en met achterlating van alles en onder bedreiging vanuit de eigen familie Hem nu volgen en evangeliseren onder hun land- en ex-geloofsgenoten. Alsof God wil zeggen: "wat bij mensen onmogelijk lijkt, is niet onmogelijk voor Mij".

En tenslotte: de opvatting van Drie deel ik niet. Net zo min als ik *Jehovah's Getuigen* haat, haat ik *moslims*. In beide gevallen is het het *systeem* waar ze in zitten. Door het Wachttorengenootschap te ontmaskeren doe je uiteindelijk Jehovah's Getuigen zelf én degenen die door de organisatie getroffen worden een dienst. En datzelfde geldt voor de islam. En niet alleen dat, mijn ervaring is dat je verdiepen in zowel het Wachttorengenootschap als de islam ook je eigen perspectief verbreedt, en je steeds bepaalt bij wat de essentie en de belofte van het geloof in Jezus de messias als verlosser is.