Verbroken boeien
Een getuigenis



‘Christus heeft ons bevrijd zodat wij in vrijheid zouden leven; hou dus vol en laat u niet opnieuw een slavenjuk opleggen’ (Galaten 5:1).
De vlieg, het web en de spin

Ik krijg regelmatig de vraag hoe ik er toch toe kwam om één van Jehova’s Getuigen te worden. Van een zogenaamd randkerkelijke zou men zich dit nog wel kunnen indenken, maar van mij (een meelevend lid van de kerk) vond men dit volslagen onbegrijpelijk. Tot voor kort wist ik hier niet veel meer op te antwoorden dan dat ik mij in die tijd aangetrokken voelde tot hun gemeenschapszin met betrekking tot de eigen geloofsgenoten. Ik was daarnaast ook onder de indruk van hun (inderdaad weergaloze) activiteiten. Daarbij speelde ook een rol dat enkele facetten van de wachttorenleer mij bijzonder ‘lagen’. Met name was dat het geval met hun Koninkrijksvisie en hun consequente houding ten opzichte van de vervulling van het oude wetsverbond. Zij wezen zowel het militaire apparaat als alle politieke systemen volledig af. En tot slot was het (niet in de laatste plaats) hun verwerping van de kinderdoop, die mij aansprak.

Ik was blind voor de meeste van hun dwaalwegen. Het positieve feit dat zij een verzonnen Drie-eenheidleer verwerpen, had ik op dat moment niet eens door. Bepaalde punten van de leer, die ik in eerste instantie min of meer vreemd gevonden had, werden me binnen de kortst mogelijke tijd uitgelegd. Ik conformeerde me met het zogenaamde ’theocratisch denken’ van de Brooklynse toporganisatie. Dan heb ik het over de onzichtbare tegenwoordigheid van onze Heer Jezus Christus sinds zijn beweerde terugkomst in de maand oktober van het jaar 1914. Maar ook over het tweeklassen systeem met betrekking tot onze eeuwige bestemming.

Ik was wijs in eigen ogen

Gods Geest heeft me echter duidelijk gemaakt, dat de werkelijke oorzaak van mijn toetreding tot de Organisatie van Jehova’s getuigen, veel dieper lag. Nadat ik namelijk op mijn achttiende jaar belijdenis van mijn geloof had gedaan, beleed ik Jezus wel als Redder en als Verlosser van zondaars. Ook erkende ik Hem als Heer van de Kerk en als Heer van de wereld, maar ik had jammer genoeg nagelaten Hem te aanvaarden als de Heer van mijn leven. Ach ja, ik leefde wel ‘christelijk’, maar het was een leven waarbij de christen in het middelpunt stond en niet de Christus. Kortom, ik was nog niet opnieuw geboren uit God. Het enige Bijbels fundament had ik – net als alle kerken – niet in mijn leven gelegd.

Ik zocht wel naar de gemeenschap van de heiligen, maar in de kerk kon ik die niet ontdekken. Ik voelde me sterk tot Jehova’s Getuigen aangetrokken, doordat zij elkaar (naar ik dacht) als broers en zusters behandelen en elkaar niet alleen als zodanig aanspraken. Ik vroeg daarbij niet naar de wil van de Heer. Waarom zou ik dat trouwens ook gedaan hebben; het was immers mijn gewoonte niet, ik zocht zélf wel uit wat goed voor mij was! Ik was wijs in eigen ogen en daardoor onderkende ik het kwaad en de verblinding van de wachttorenleer niet. Pas vele jaren later kon Gods Geest mijn ogen hiervoor openen.

Bijbehorende artikelen:

De vlieg, het web en de spin
De satan als leraar
Onvoorwaardelijk slaaf zijn
Oorsprong en geschiedenis van de Jehova Getuigen
De theocratie van Brooklyn
Bevrijd van de boeien, vervuld met Gods Geest

https://www.bijbelsfundament.info/dwalingen/jehovas-getuigen/verbroken-boeien-1/