Het lijkt me de makkelijkste weg om te volgen maar maakt het individu tot een volgzaam machteloos persoon.

Alles heeft uiteindelijk te maken met recht en onrecht waar weinig anders uit voort komen kan dan rechtsfilosofie welke afhankelijk word van rechtswetenschap over de vraag wie wat en waarom een wet uitvaardigt.

Een rechter in Nederland gaf ooit eens aan dat “recht”niet altijd rechtvaardig is.
De vraag welke dan opkomt is of we ons moeten neerleggen bij wat als onrrecht ervaren word of spreken wij ons uit?

Zwijgen is in feite ook spreken door conformatie aan autoriteiten of ze nu institutioneel zijn of niet die macht helaas ook kunnen misbruiken voor hun doeleinden.
Door dit alles heen loopt de waarheidsvinding als rechtsbeginsel en eveneens de vraag oproept moeten we in deze ook de makkelijkste weg volgen.

Wanneer me een ding duidelijk word is dat “waarheid”in al haar facetten heel moeilijk te aanvaarden blijkt wanneer ze niet langer aan het “narratief”voldoet en zo getracht word het verhaal in stand te houden de gevolgen ervan nemen we helaas nog steeds om ons heen waar.

"rechtsstaat" boven alles?