Previous Message

Dag Boldraad,

Zoals je misschien weet ontstond er een situatie/gedachte waarbij men de naam van God niet meer uitsprak, omdat men dacht dat daarmee dan het gevaar bestond dat men eventueel de naam op een onheilige wijze zou kunnen gebruiken.

Daarom las men overal waar de Naam stond i.p.v. JHVH dan Adonai, wat Heer betekent. Toen de vertalers van de Hebreeuwse tekst dan ook het OT in het Grieks vertaalden omdat het Hebreeuws niet meer door iedereen begrepen werd, heeft men in het algemeen gesproken toen ook JHVH vertaald met Kurios/Heer. Heer is echter een titel, geen naam. En Adonai is ook.een titel.

Zo zie je wat een gedachte waarin men tot de conclusie komt dat men door de naam JHVH te lezen zoals het er staat, wel eens tot ontheiliging van die naam kan leiden, voor uitwerking heeft in de geschiedenis. Denk maar eens aan de vertalers van de bijbel in de westerse wereld. Daar gebruiken de meeste vertalers ook de titel Heer voor de Naam JHVH!

Dat het vreemd overkomt dat NT bijbelschrijvers de titel Heer soms voor zowel JHVH als voor Jezus gebruiken, is misschien dan wel te wijten aan de Griekse Septuaginta vertaling.

Het is echter ook zo dat Jezus steeds een boodschapper is van JHVH en gezonden is door JHVH. En boodschappers die JHVH vertegenwoordigen, worden in het oude bodenrecht van Israël dan ook aangesproken alsof het degene is die zendt (JHVH dus) i.p.v. dat de eigen naam of eigen titel van de gezondene wordt gebruikt.

Jezus is door zijn Vader JHVH tot Heer en tot gezalfde (Christus) gemaakt, en dat was ook zo met de koningen van Israël, dus eigenlijk is het helemaal niet zo vreemd dat Jezus als de koning van Israël (zie Joh. 1:50) dan ook Heer en Christus is gemaakt, mede ook doordat hij heeft overwonnen en gedaan wat hij moest doen en waarom en waarvoor hij gezonden werd.

Jezus is niet JHVH geworden, maar ontvangt b.v. in Op. hoofdstuk 5 wel dezelfde eerbewijzen terwijl hij op de troon naast JHVH zit. De koningen van Israël zaten ook op Gods troon, maar slechts in vertegenwoordigende zin. Zij werden ook elohim (goden) genoemd. In het OT wordt Jezus in profetische zin ook al Heer (dus niet JHVH) en Gezalfde genoemd, mede omdat hij ook de voorzegde koning-hogepriester was (Ps. 110) en wat bij zijn zending op 30-jarige leeftijd naar Israël in de wereld werkelijkheid werd doordat hij bij zijn doop werd gezalfd met de heilige geest en tevens verklaard werd, de geliefde Zoon van God te zijn (Mat. 3:13-17), en tevens was hij de voorzegde profeet gelijk Mozes uit Deut. 18:15-19 die slechts de woorden of de boodschap van JHVH zou overbrengen en dat naar hem geluisterd moet worden, anders gezegd dat hij gehoorzaamd moest worden.

Een consul of ambassadeur van een land is in het buitenland waar hij zijn eigen land en regering vertegenwoordigt, steeds de spreekbuis van het land waar hij vandaan komt en vertegenwoordigt, en wordt dan ook met dezelfde eerbewijzen tegemoet getreden wanneer hij in functie is. Zo ook een profeet van God JHVH.

En nog iets, de manier van uitleggen die op Joodse manier wordt beoefend, is soms ook in het gebruik van OT-tekst naar NT-tekst wat tekst betreft, te zien en te lezen. Paulus gebruikt soms een allegorische manier van uitleg , zoals b.v. in Gal. 4:21-5:1 waarin twee vrouwen, Hagar en Sara, twee verbonden voorstellen, maar in het echt zijn ze dat niet, doch slechts slavin en vrouw van Abraham. Er worden in dit gedeelte in Galaten vier teksten aangehaald/geciteerd die min of meer door allegorie worden uitgelegd, te weten Gen. 16:15; Gen. 21:2; Jes. 54:1 en Gen. 21:9-10.

Een allegorie in de literatuur of bijbel is een gedicht of verhaal dat in zijn geheel symbool staat voor iets anders. Dit komt neer op een uitgesponnen metafoor die door het gehele werk heen wordt volgehouden, zonder dat het origineel (hetgene dat eigenlijk bedoeld wordt) bij naam wordt genoemd, behalve als het een personificatie betreft. Dit kan over abstracte begrippen gaan, maar ook over de samenleving en de politiek en in de bijbel.

In de NW-vertaling van 2017 (de grijze dus) wordt dat met "kunnen symbolisch opgevat" vertaald, en in de oude NW-vertaling is het vertaald met "vormen een symbolisch drama". In de Griekse tekst staat dat deze vrouwen door Paulus "geallegoriseerd worden", en dat met een bepaald doel, nl. om iets duidelijk te maken over de twee verbonden die ooit waren gesloten, nl. het Abrahamitisch verbond (vrijheid) en het Wetsverbond (slavernij).

Sommigen leggen het iets anders uit, nl. de tegenstelling tussen het Wetsverbond (slavernij/Hagar) en het Nieuwe verbond (Vrijheid//Sara). Dit terwijl het ook twee moedersteden zijn, nl. het oude Jeruzalem met haar kinderen, Israël, in slavernij onder de Wet, en het Nieuwe of hemelse Jeruzalem wat vrij is van de Wet en wat onze moederstad is. Daarbij erven slechts de kinderen van het Abrahamitisch verbond en het Nieuwe verbond de twee zegenbeloften van JHVH en aan Abraham, de Zoon (Jezus) en de landbelofte, nl. de nieuwe schepping.

Daarom moet men ook vertrekken van onder de Wet en naar het Nieuwe verbond gaan en daar deelhebber van worden om de zegeningen daarvan te beërven, vergeving van zonden en kinderen/volk van God worden. In feite zijn zowel het Wetsverbond wat een bepaalde tijd van kracht was, en het Nieuwe verbond, zaken die het verbond met Abraham als overkoepelend verbond hebben, terwijl ook de gelovigen van vóór het begin van het Abrahamitisch verbond, daar ook toe behoren, b.v. bepaalde geloofsgetuigen die in Heb. 11 worden genoemd. Het Wetsverbond werd immers pas gesloten na de bevrijding en uittocht uit Egypte, en wel bij en op de berg Sinaï, terwijl het Nieuwe verbond door b.v. ook de berg Sion wordt voorgesteld in Heb. 12:18-28.

Wij lezen vaak met onze 20-ste en 21-ste eeuwse ogen en gedachtengang de gehele bijbel, met de rationele en logische denkwijze daarbij. Maar dat was niet zo in de bijbelse tijden. En daarom is het goed ons te verplaatsen in die manier van denken en doen. Zo niet, dat gaan we vaak de mist in met onze westerse en nieuw-moodse manier van denken en begrippen.....

Ik hoop dat het niet te ingewikkeld is wat ik schrijf. Ik heb het zelf ook moeten leren zien en begrijpen in de loop der tijden dat ik de bijbel bestudeer dat er ook soms stijlfiguren worden gebruikt van de taal waarin wordt geschreven en/of van de gebruiken die in een land of volk gebruikelijk zijn......

Voor wat het waard is.......

Groetjes,
Elle