Previous Message

Dag Pucka,

Mijn gedachten over de vraag wat "het 1000-jarige rijk" is. Het is iets wat ik ook aan Lambert schreef naar aanleiding van zijn vraag hoe ik kwam tot de gedachte dat het rijk een oordeelsperiode is, i.p.v. een "Vrederijk"

Groetjes,
Elle

Lambert zegt: nog even een vraag; hoe kom je aan het idee dat de 1000 jaar de oordeelsdag zou zijn.

Lees Op. 20:4 en 6 waar staat dat er over tronen en "het oordeel werd hun gegeven" wordt gesproken door Jezus samen met de tot in de dood getrouw gebleven zijnde gelovigen. Gecombineerd met Op. 2:26-27 en 3:21 is dat heel goed met Op. 20:4 en 6 te rijmen, ook met Mat. 19:28 en Lucas 21:28-30 en 1 Kor. 6:2-3.

Dit in relatie tot de "1000 jaar", waarvan ik geloof dat het een symbolisch getal is, nl. een bepaald getal om een onbepaalde hoeveelheid, in dit geval "jaren", aan te duiden.

Dat wordt een synecdoche genoemd. Een synecdoche is een taal stijlfiguur met meerdere onderdelen en betekenissen, b.v. "pars pro toto" en "totum pro parte".

Pars pro toto is een stijlfiguur waarbij de auteur een gedeelte van een object gebruikt om het hele object te omschrijven. Hij gebruikt dus een deel (pars) terwijl hij het geheel (toto, ablatief van totum = geheel) bedoelt: deel voor geheel (pars pro toto).
Het omgekeerde van een pars pro toto is de totum pro parte (Latijn: geheel voor deel).

BTW , er worden meer dan 230 verschillende taal stijlfiguren gebruikt in de bijbel, ik heb dat al eens eerder geschreven. Als men die niet ziet en niet begrijpt, tja, wat gebeurt er dan? Vreemde gedachten krijgt men dan. Iets is figuurlijk, maar wordt letterlijk genomen en omgekeerd, en foetsie is het begrip wat wordt bedoeld......

"Op tronen zitten om (ook) te oordelen als dat nodig was/is", was het privilege van koningen. De gelovigen zijn koninklijke priesters, anders vertaald koningen en priesters (Op. 1:6; 5:8-10 en 1 Pet. 2:4-10).

Dat past heel goed bij elkaar, vooral als men zichzelf niet zo sereus neemt en de teksten laat spreken en niet een vooruit bedacht vaststaand idee heeft en daar dan de teksten bij gaat zoeken en andere teksten die ook op hetzelfde slaan, maar die niet passen in dat van te voren vastgesteld idee, en daarom onder het vloerkleed worden verstopt.

Ook het getal 144.000 zie ik als een synecdoche. Het is een getal om een volheid aan te duiden, nl. in het geval van de 144.000 de volheid van Israël die Jezus volgen en aannemen in de loop der tijd vanaf de 1e komst (Op. 14:1).

Er zijn heel veel teksten en tekstgedeelten die slechts één facet van een groter geheel tonen. Als men al die teksten goed leest en b.v. het ene woord wat iets van het geheel zegt, niet ziet of niet herkent of juist gewoon niet wíl zien of horen, dan kan men op een heel ander spoor terecht komen zonder het zelf te zien. Dat heb ik zelf ervaren.

B.v. wat gebeurt er allemaal bij de wederkomst. Antwoord: heel wat. En dat staat allemaal op verschillende plaatsen. Als men geen woordstudie daarvan maakt, dan weet men ook niet al de aspecten van een onderwerp. Als men het vanuit het Grieks of Hebreeuws doet, wordt men bovendien niet zo in de war gebracht door de velerlei verschillende manieren van het vertalen van woorden in de diverse bijbelvertalingen uit die talen.

Daarom heb ik ook een Griekse concordantie en ook een Hebreeuwse, met de woordnummering van Strong, waardoor het heel eenvoudig is om alle woorden en vervoegingen daarvan te ontdekken, trouwens dat laatste kan ook mede door een taal analitische bijbel of woordenboek te hebben.

Ook van de LXX heb ik een kleine concordantie van Griekse woorden en waar die te vinden zijn in de tekst van de LXX.

Daarom denk jij ook dat ik soms wartaal schrijf .

Je zegt: "temidden zou inhouden dat er in de hemel ook nog vijanden zouden zijn". Dat kan, maar hoeft niet zo te zijn. Jezus is niet alleen koning in de hemel maar ook op aarde. Hij zegt niet voor niets dat hem alle autoriteit in hemel EN op aarde is gegeven. Dus of hij zich nou in de hemel of op aarde zou bevinden, hij regeert te midden van zijn vijanden. En de laatste vijand die onttroond wordt is de dood, en niet satan. En dus moet satan eerder weg zijn dan de dood. Dat kan dan niet anders (Ps. 110; 1 Kor. 15:20-28).

Daarom gaan de meeste uitleggers voor wat betreft de uitleg van de "1000 jaar" ook de mist in omdat zij satan plaatsen NA de "1000 jaar van het oordeel van Op. 20:4 en 6 en 11-15. Maar volgens wat Paulus zegt in 1 Kor. 15:20-28 is dat onmogelijk en moet hij dus VOOR het begin van de "1000 jaar" van Op. 20:4 en 6 en 11-15 weg zijn.

De binding en ontbinding van satan moet daarom zijn vóórdat Jezus terug komt om tijdens de laatste dag alle doden te laten opstaan en te beoordelen en veroordelen. Daar is geen speld tussen te krijgen (of jij moet er eentje weten) .

Maar dat wil men niet zien of daar denkt men niet bij na, want als dat wel zo zou zijn dan ligt heel hun eindtijdverwachting in duigen.