Mijn ouders hebben bewust de tweede wereld oorlog mee gemaakt.
Zij het als kinderen, maar het heeft hen wel zeker, gevormd.
Mijn moeder vertelde mij verhalen, hoe er mensen uit de stad kwamen, om bij haar vaders boerderij eten kwamen halen, zij heeft gelukkig nooit honger geleden, zoals in grote steden.
Mijn vader is na de tweede wereld oorlog als jochie van 19 jaar oud, naar Ned. Indië.
Hij heeft nooit kunnen praten.
Toen bestond er géén trauma verwerking.
Maar als ik nu terug denk aan hoe hij was, dan denk ik zeker dat hij 'n ptts stoornis heeft overgehouden aan zijn oorlog's verleden.
Persoonlijk vind ik dat we hier niet té lacherig over mogen zijn.
Want dit is totaal niet lacherig, maar het heeft gevolgen tot in latere generaties.
Al heeft dit niks met het topic van Mark te maken.
Gr Johanna. 
Previous Message
Dag Elle,
Ik heb evenals jij de oorlog niet
bewust meegemaakt, maar hoorde van
mijn ouders ervaringen die zij mee
hebben gemaakt tijdens de oorlog.
Uit zichzelf hadden zij het er niet
vaak over, maar als opgroeiend
jochie had ik al belangstelling
voor geschiedenis, dus vroeg hun
naar hun ervaringen in die tijd.
Groetjes,
Leprechaun
Previous Message
Dag Rashida,
Mijn vader was overlevende schreef ik: Mijn vader was onderduiker en concentratiekamp overlevende, dat zegt genoeg. En daar was niks om over te lachen, eerder om van te huilen.
Hij is in 1981 plotseling overleden op 58-jarige leeftijd en ik heb hem dus tot m'n 37e jaar meegemaakt. Ik was toen al 7 jaar getrouwd en had al een dochtertje met Hennie.
FYI,
Groet,
Elle Previous Message
Ja hoor, zoo heeft Leprechaun natuurlijk de oorlog in al zijn ellende ook meegemaakt. Hoe oud was je toen..? Eerst in de rode kool, en toen aan het eind van de oorlog nog net als peutertje. hahahah.
Net als Elle, die zijn vader dus ook amper gekend heeft.
Mannen kunnen af en toe zo melodramatisch doen.
Kijk dan mijn schoonvader. Die had een gezin met toen 6 kinderen te voeden. 8 personen totaal.
Wat deden ze, als enkelen, 's-nachts. Ja kregen de paarden van de Duitsers soms een ongeluk. Met slachten (wat mocht) hadden ze dan weer vlees op het bord.
Dat waren leuke verhalen altijd van hem.
Rashida
Previous Message
Dag Elle,
Dat respect heb ik ook voor hen!
Ze waren nog jong, nog maar kort
getrouwd en namen toch dat risico.
Mijn ouders hadden een hondje,
een fox-terrier, die was gestolen
door een Duitse soldaat.
Mijn moeder was erg boos!
Ze had het lef om naar de *Ortskommandant
te gaan om haar beklag te doen!
Het werd in behandeling genomen,
helaas zonder resultaat🐕
*(een soort baasje van hun woonplaats)
Mijn ouders volgden hun eigen weg en toen hen gevraagd werd die kinderen op te nemen hadden ze geen bedenktijd nodig het was meteen "ja" ondanks
het risico!
Groetjes,
Leprechaun Previous Message
Dag Leprechaun,
Als ze ontdekt waren dan had het er niet goed uitgezien voor je ouders.....
Diep respect voor hen!!!
Groetjes,
Elle Previous Message
Dag Ellle,
Mijn ouders hadden drie Joodse kinderen als
onderduikertjes.
Ze hebben alle drie de oorlog overleefd
en tot de dood van mijn ouders hebben ze
contact met hun onderhouden.
De afkorting NSB en waar die verraderlijke
groep voor stond was voor hen een gruwel!!!
Groet,,
Leprechaun Previous Message
Dat klopt Rashida,
Maar er zijn veel verhalen verteld en geschiedkundige boeken geschreven waar genoeg uit is te leren over de verderfelijke NSB.
Mijn vader was onderduiker en concentratiekamp overlevende, dat zegt genoeg. En daar was niks om over te lachen, eerder om van te huilen.
Groet,
Elle Previous Message
En jullie saampjes, Elle en Lmbert, hebben de oorlog amper meegemaakt. ja als baby en als peuter. hahahaha Previous Message
Dag Lambert,
Zonder het goed gelezen en nog eens en nog eens te lezen en overdacht te hebben wat je nou eigenlijk bedoelt, zou iemand kunnen denken dat je mij voor NSB-er uitmaakt .
Ik heb even aan zinsontleding gedaan , het nog eens goed overdacht, en begrijp, gezien ook het verband van een bepaalde opmerking in het draadje, dat ik, omdat ik informatie onrechtmatig zou hebben doorgegeven, op een NSB-er zou (kunnen) lijken.
Maar we geven wel eens informatie door zonder het op dezelfde wijze te doen als dat de NSB-er dat in de oorlog deed. Zij deden het om er zelf beter van te worden en om in een goed blaadje proberen te komen bij de vijand. En ook zat daarbij de indoctrinatie en de doctrine van Mussert en consorten. Dus niet te vergelijken.....
Groetjes,
Elle
Previous Message
je lijkt wel een NSBer met het doorgeven van informatie. Leperchaun doet dat nl. ook zelf, dus dat hoeft geen punt te zijn. Toevallig hebben wij ons eigen naam, maar wat heeft een nick voor zin als ieder er in de openbaarheid zoals hier mee te koop loopt? Previous Message
Dag Mark,
Degene die het NT van de Syrische Pesshita vertaalde is Egbert.Hij komt heel enkeld hier nog.
De postbode heeft bepaalde gedachten over de corona, mondkapjes, de NWO van de heersers der aarde, enz. Hij is al enige tijd niet geweest, althans niet met zijn echte naam of nickname RAM.
JOOP heeft nu de nickname Leprechaun en is hier aanwezig.
Groeten,
Elle Previous Message
Lang geleden dat ik hier voorbij gekomen ben.
Weet iemand hoe het is afgelopen met degene die destijds in Maarsen onterecht uitgesloten zou zijn, hij was postbode geloof ik, en stuurde alle jg gemeenten in NL een aanklacht.
En degene die de bijbel destijds in een of andere ibscure taal vertaalde (Arjan?).
En JOOP, is die er ook nog, goede vent??
Groeten, Mark
23
Responses