Daar kan ik vergaand in mee en heb zelfs begrip voor iemand, die in zulk een situatie zit.

Maar wat ik niet begrijp is, dat wanneer men 10 of 15 jaar of chronisch met zichzelf overhoop ligt, zich dan niet eens gaat afvragen of er misschien wel naar hulp zou moeten worden gezocht.

Onze kabouterclub hier (grapje) telt verschillende individuen, die men door de jaren heen heeft zien veranderen in verschillende belangen (of lees meer openstaand voor diverse zaken).

Een paar ervan daarentegen staan vandaag, jammerlijk genoeg, net zover als (zeg maar) 10 jaar geleden of zijn zelfs nog erger geworden.