Previous Message

Als je het rein op gerieflijk gebied bekijkt, dan kan ik dat tot op een zeker punt begrijpen en/of deel daarin zelfs je mening vergaand.

Oké dan, Vrijheden bedoel je. ....Nee als kind kende ik weinig vrijheden. Ben nooit opgevoed als JG uiteraard. Maar mijn ouders wensten, nee wilden eigenlijk dat ik maar presteerde. Vooral op school.

Toen ik dan ook naar de Middelbare school ging moest ik van de mandolineclub af, war ik zo graag wekelijks, en met concoursen naartoe ging.

Presteren, presteren is niet een vrijheid waar ik nu van zou dromen. Begreep later ook dat mijn ouders de ellende van de oorlog hadden meegemaakt, en veel niet kunnen doen. Mijn vader moest in de avonduren nog studeren ook.

Het leren ging mij goed af, en vond het ook fijn.. maar verder, als ik dan kijk, dat ik de oudste van drie was, en ook nog een meisje. Broers hadden veel meer vrijheden. Mijn vader was zelden thuis. Had twee banen, dus financieel was ondanks zuinig zijn, wel genoeg te eten en drinken voor die tijd. zaterdagochtend werd er nog gewerkt. Zondagochtend koffiedrinken en soep bij oma en opa. Zondagmiddag werden er spelletjes gedaan en vooral deed pa een tukkie. Mijn moeder had al snel een wasmachine, met zo'n schoep, die draaide, en tv, kregen wij ook al heel snel, 1956, zwart/wit uiteraard. Op woensdagmiddag gingen de gordijnen dicht en kwamen er wel eens vriendinnetjes mee tv kijken.

Men was veel meer tevreden die tijd. En men had wat meer over voor anderen.


Maar ik had iets anders in gedachten, wat ik in de laatste zin probeerde duidelijk te maken.

Wij hadden toen behoorlijk minder comfort, maar daarvoor een pak meer vrienden en vooral een andere vrijheid om dingen te doen, die tegenwoordig zo goed als ondenkbaar zijn geworden.

Was alles beter? Zeker niet, maar evenmin was alles slechter. Het was gewoon een andere Wereld, waar ik vaak aan terug moet denken, als ik tegenwoordig zie hoe hektisch het eraan toegaat en hoe weinig anoniem men nog is.