Previous Message

Ik ben wat sneller, wilde vanavond maar kon wel even, sorry voor mijn gehaastheid.
Ten eerste een onjuistheid uit de weg ruimen.
Wij nemen de realiteit niet alleen waar met onze zintuigen. Wij realiseren ons de werkelijkheid in 1 orgaan... de hersens.
Observatie wordt gedaan door zintuigen, maar de realiteit bestaat uit meer dan wat men kan observeren met de zintuigen. Daarom ga ik eerst in op je volgende uitspraak:

Terwijl niet-gelovige mensen vaak vasthouden aan het idee dat het verstand bij machte is alles te doorgronden, erkennen gelovige mensen bescheiden dat er grenzen zijn aan de menselijke kennis, wetend dat er een werkelijkheid bestaat die ontstijgt aan de wereld die wij met onze zintuigen waarnemen en met onze geest bevatten kunnen.

Dit is niet waar/juist, op zijn minst ongegrond als aanname en mist definitie bij het groeperen van 2. Daarbij is er een contradictie in verweven.

Niet-gelovige mensen die ik zal definieeren als zij die niet in een god kunnen geloven op basis van ontbrekende ondersteuning daarvoor zijn mensen die dus wel ondersteuning willen voor claims die gedaan worden. Dat juist zij oplopen tegen barriere's waar achter de werkelijkheid niet te achterhalen is maakt dat ze weten dat het verstand niet bij machte is alles te doorgronden. Een simpel en nederig "ik weet het niet" is hierop het meest eerlijke antwoord dat gegeven kan worden.
Dat gelovige mensen, die ik zal definieeren als zij die in creatie door een opperwezen geloven, 'bescheiden' erkennen dat er grenzen zijn aan de menselijke kennis lijkt me in eerste instantie erg stug daar het woord 'bescheiden' voor te gebruiken daar zij pretenderen te weten wat er achter het geen ligt dat de mens niet kan weten...
In tweede instantie is het een contradictie, te stellen dat men het begrensde weten erkend en daardoor dus WEET dat er een werkelijkheid voorbij het 'te kunnen weten' ligt en dat vervolgens ook claimen WEL te weten.
Een gelovige claimt dus eigenlijk dat er juist GEEN grenzen zijn aan de menselijke kennis en dat het weten verder gaat dan wat men kan weten.

Ik denk dat het grote verschil tuisen jouw en mijn denkraam ligt bij zogenaamd metafysische gedachten. Voor jou zijn die gedachten blijkbaar een onacceptabel gedachte-experiment, maar voor mij niet.

Voor mij is elke setting in een gedachten-experiment acceptabel zelfs buiten een universum in een totaal andere samenstelling, maar zoals ik al zei jouw experiment verhult een besloten uitkomst en dat noem ik valse logica. Ik kan het zelf niet tot gedachten-experiment benoemen maar een vergelijking ....met een valse toon dat zal in de opvatting liggen hoe ieder van ons denkt waaraan een gedachten experiment moet voldoen. Doet verder voor jouw redenatie niet ter zake en voor mijn aanval daarop ook niet.

Een ander voorbeeld: Neem een bandrecorder. Het is inherent aan dit apparaat dat het maar één verschijningsvorm of aspect van de werkelijkheid kan registreren: geluid. In deze zin kun je van bandrecorders wel zeggen dat ze 'horen', maar zien , aanraken en ruiken kunnen ze niet. Alle aspecten van de werkelijkheid die zich niet als geluid laten registreren, vallen dus buiten het bereik van de bandrecorder. Hetzelfde geldt voor ons mensen.

Een bandrecorder heeft niets met geluid van doen. Ze is een mechanisme dat gebaseerd is op magnetisme. Geluid zelf is een golfbeweging die zich een weg baant door een atmosfeer op aarde is dat lucht of water. Geluid word niet opgevangen door een bandrecorder maar door membranen de rest is een elektrische puls die magnetisch word vastgelegd. Een bandrecorder met bewustzijn zou niet eens doorhebben dat ie geluid opneemt. Het kan dus vele aspecten van de werkelijkheid registreren afhankelijk waar de elektrische pulsen door worden omgezet.

Kant heeft met zijn denkwerk aangetoond dat niet uitsluitend rede en de wetenschap de weg naar de werkelijkheid wijzen.

Wel, het zijn uitsluitend rede en wetenschap die onze werkelijkheid hebben verklaard. Alles dat we weten is door dezen. De theorie dat de aarde om de zon draait, de theorie dat de zwaartekracht alles naar de kern trekt, alles dat wij als feit bestempelen( de falsifieerbare theorieen die nog steeds overeind staan) zijn ontstaan door wetenschap.
Door wetenschap weten wij ook dat we niet alles kunnen waarnemen of in ieder geval nog niet alles hebben waargenomen.

Is dat een reden om een god te veronderstellen? Misschien wel, maar evenzoveel recht heeft een groep goden of een leger kabouters het recht om aangenomen te worden als iets dat wellicht de oorsprong van alles is.
Alles kan omdat deze veronderstellingen buiten de realiteit liggen... alles dat wij kunnen waarnemen en niet zoals je poogt te verkopen, enkel middels zintuigen, maar elk verlengde daarvan of het nu gereedschap is of anders.

Bijvoorbeeld: Je weet hoe een hond eruitziet, klinkt en ruikt en hoe het voelt als je hem aait. Dat is onze (fenomenale) ervaring van de hond. Maar wat is het om een hond te zijn? Dat zullen wij mensen nooit weten. De hond als Ding an sich is voor ons volkomen ontoegankelijk. Als je hier over doordenkt, dan is onze menselijke kennis dus beperkt door ons beperkte zintuiglijke waarnemingsvermogen.


Dit is potentieel onjuist of geheel juist zoals je beweerd, maar hier mijn idee erover. Als wij willen dan kunnen wij manieren ontwikkelen om de hond volledig te ontleden, zijn hele neuronenpakket te ontcijferen en te simuleren hoe het moet zijn om een hond te zijn. Ik weet niet of het mogelijk zal kunnen zijn om een flink stuk intelligentie weg te nemen bij de mens om de ervaring compleet te maken, maar zeggen dat dit niet mogelijk is lijkt me in de huidige technologische maatschappij niet verantwoord.

Zo kunnen we, anders dan een vleermuis, de werkelijkheid niet gewaarworden via echopeiling.

Natuurlijk kunnen wij dat wel, vraag maar aan een willekeurige blinde. Wij kunnen horen en geluid maken dus echopeiling zit al in het menselijke pakket. Wat vleermuizen wel kunnen als enige zoogdier en mensen slechts met hulpmiddelen is gepolariseerd licht waarnemen.

Desondanks lees en hoor ik van mensen ervaringen over bijzondere gebeurtenissen, die ze meestal in de grenssituaties van het leven (zoals geboorte en dood van geliefden) meemaken. Deze bijzondere ervaringen worden soms beschreven als 'godsontmoetingen' en ervaringen die uitstijgen boven het alledaagse.

Mijn antwoord daarop is blablabla en dat is niet kleinerend bedoeld.

In deze context vallen in mijn opvatting God en bepaalde dimensies buiten elke (zintuiglijke) verklaring. God wordt dan de ‘ondenkbare’ in een voor menselijke zintuigen onbereikbare dimensie.

Juist in de dimensie van waarin ook neverland huist... in fantasieland, een plekje in je eigen hersens. Ik heb dat plekje ook, ben heus niet beter dan jij maar ik noem het liever niet realiteit.

Verder word deze lijst me te groot om dieper op in te gaan en het gaat mij te ver om mijn volledige arsenaal aan ondersteunende argumenten er bij te halen. Laten we het kleiner houden.