jou schrijven nog even overdacht. zou het de insteek van die dichter zijn geweest om milioenen mensen te leren kennen? of kwam hij op die gedachten na de opmerking van de schilder die zijn eigen vrouw aan het schilderen was. en het tot deze doordrong dat men zelfs bij een naaste van zo dichtbij vragen kan opwerpen? vandaar dat er zelfs bij echtparen wel eens wat reuring kan ontstaan.dat hoort erbij, omdat er verschil in opvatting kan zijn. mensen die zeggen wij hebben nooit wat ,hebben een slecht geheugen.
de mens houd ook het liefst het contakt in stand met hen die het dichtst bij de eigen instelling past.de uitdaging is juist, naar mijn idee om hen die anders zijn dan jezelf beter te leren kennen dan maakt de uitslag van ervaring uit wie men toestaat in zijn/haar leven. dan hoeft men zo iemand toch niet als een vijand te bezien ,maar als anders. groet puck.
Previous Message
Ik ben het met deze stelling ook eens,alleen is het kennen van de ander eenvoudigweg onmogelijk,ik zou miljarden mensen moeten kennen en dus nemen we houvast aan een bepaalde samenleving en labelen we deze in het wij\zij,we hebben daar een mooi woord voor verzuiling en begint al in de eigen samenleving.
Het antwoord van de jonge Jezus is dan al heel bijzonder te noemen,stop eerst met het beginnen van de ander als je vijand te betrachten en wanneer je van die gedachte eenmaal bevrijd bent word hij niet meer of minder dan wie jij bent maar gelijk aan je zelf.
Maar daar gaat vaak mis,we verwachtten dat hij/zij die gelijk is aan wie we zelf denken te zijn aan dezelfde gedachte en voorwaarden voldoet als wij zijn,met welk gevolg?.........daar mag je zelf over na denken.
19
Responses