Dag Faith,

Daarin zie ik o.a. dat het deel van Israël wat niet verhard is, de andere volken verkondigt dat men tot de God van Israël en zijn verlosser moet komen, net als wat oorspronkelijk Gods bedoeling was, nl. dat Israël de opdracht had om een Licht voor de overige volken te zijn.

Jezus zegt dat hij het Licht der mensenwereld is (Joh. 8:12; 3:19; , voor ieder mens, ook voor Israël en de overige volken. En Jezus zegt ook dat in de 1e plaats zijn joodse volgelingen het Licht der wereld moeten zijn (Matth. 5:14-16).

Als dan mensen vanaf de 1e komst van Jezus als de Christus, uit de volken tot God komen via het niet verharde deel van Israël wat in Jezus als de Verlosser gelooft, dan delen zij in de beloften aan Abraham, net als het niet verharde deel van Israël dat ook heeft (Efeze 2:11-22).

Deze uit de volken afkomstige volheid (Rom. 11:25) deelt met de volheid van het niet verharde deel van Israël (Rom. 11:12) dus in dezelfde beloften en niet iets anders (Gal. 3:26-29), dit terwijl iedere jood en ieder mens uit de volken tot God kan komen als zij God waarlijk zoeken, gezien de kracht van het boek der natuur (Rom. 1:18-24), de kracht van het geweten (Rom. 2:12-16) en de kracht van het evangelie (Rom. 1:16-17)!

Alle gelovigen, of ze nu wel of niet onder de wet van Sinaï stonden en degenen van Israël en de volken die Jezus hebben aanvaard als de vervuller van het Sinaï verbond, én als de middelaar én het offer én de hogepriester van het nieuwe verbond, delen in hetzelfde, nl. dat ze samen het volk van God zijn en dat hun zonden vergeven zijn (Jer. 31:31-34; Hebr. hoofdstuk 8 en 10).

M.a.w. ze delen samen in de beloften en in de vervulling van de beloften aan Abraham. Abraham bracht uiteindelijk de erfgenaam van de gelovigen van alle tijden voort en "erfde" deze gelovigen als het ware via zijn Zaad (Rom. 4:13-14). Alle beloften hebben in Christus Jezus hun vervulling, hun Ja en Amen (2 Kor. 1:20 en context). Jezus is het Zaad van Abraham, en IN Jezus worden alle gelovigen van alle tijden gezegend door dat ENE Zaad, Jezus Gal. 3:1-4:7).

Israël kwam, ná de dienaar Mozes, onder de Zoon als koning te staan, een groot verschil, want eerst was Israël onder slechts een dienaar die zelf mede-erfgenaam was van de beloften, maar daarna kwam Israël als Huis van God onder de Koning-Erfgenaam, de Zoon van God, Jezus (Hebr. 3:1-6). Jezus is nl. als de gezalfde Zoon tevens de koning van Israël, precies zoals dat in Joh. 1:50 en context wordt gezegd.

De Hebreeën in het boek Hebreeën vormden in de 1e eeuw het niet-verharde deel van Israël wat nog zou worden uitgebreid door de prediking van het evangelie van het koningschap van Jezus tot aan de 2e komst in de toekomst. Gedurende die prediking komen zowel joodse als niet-joodse mensen tot geloof en zien uit naar de 2e komst van de Zoon van God, Jezus de koning, die tevens dezelfde is als de Zoon des Mensen die gericht houdt (Mat. 25:31-46) en de schapen van de bokken scheidt en de schapen bestaande uit het niet verharde deel van Israël EN uit de overige volken in een nieuwe schepping, terwijl zij allen zelf ook een nieuwe schepping vormen al vanaf de 1e eeuw volgens wat Paulus zegt, nl. dat "de twee groepen tot één nieuwe mens heeft geschapen" (zie opnieuw Efeze 2:11-22).

Samen ontvangen zij bij het oordeel het koningschap wat sedert de grondlegging der mensenwereld voor hen was en is bereidt (Mat. 25:34). Dit terwijl men als gelovige NU ook een koninklijk priesterschap vormt (1 Pet. 2:4-10; Openb. 1:6; 5:9-10). Merk op dat uiteindelijk zij ook "als koningen op aarde zullen heersen", iets waarover Jezus ook spreekt in Matth. 25:34, nl. dat hen het koninkrijk of koningschap gegeven zal worden wat sedert of vanaf de grondlegging der mensenwereld voor hen was bereid, zie ook Hebr. 12:28.

Jezus zei inderdaad vlak voor zijn hemelvaart dat het hun niet werd gegund de tijden en tijdperken te weten waarover God zelf de beschikking aan zich gehouden heeft. Dat heeft te maken met de dag en de tijd van zijn wederkomst en de vervulling van de beloften aan Abraham en het geven van het koninkrijk/koningschap wat sedert de grondlegging der mensenwereld voor hen was bereid (Mat. 25:34). Jezus weet zelf ook niet wanneer hij de opdracht krijgt om terug te keren naar de aarde om het oordeel te volvoeren tot leven en tot oordeel.

Jezus wist wél uit de OT-ische profetieën dat wanneer hij alles aan het kruis had volbracht, hij na zijn dood en opstanding naar zijn Vader zou gaan en volgens Dan. 7:13-14 het koningschap zou ontvangen wat te midden van zijn vijanden zou moeten worden volvoerd (Ps. 110; Dan. 2:44; Ezech. 21:27 en context; Gen. 49:10, maar ook Kol. 1:13-14) en van de troonsbestijging en hogepriesterschap wat zowel in Ps. 110 als in vele andere Schriftgedeelten wordt genoemd (de aanstelling tot koning-hogepriester naar de orde van Melchisedek in b.v. de Hebreeën-brief 1:1 - 3:6; 5:1-10; 12:2 en in Openb. hoofdstuk 5, samen met 1 Kor. 15:23-28 waar bij de overwinning van de laatste vijand, de dood, Jezus zijn recht om als koning ook te oordelen, aan God de Vader teruggeeft, opdat God zij alles in allen en dat God de Vader aan Jezus ook het recht gaf om hen het koningschap/koninkrijk te geven wat al vanaf de grondlegging der mensenwereld voor hen als groep en volk was bereid (Mat. 25:34 en context), degenen dus die tot zijn volk waren gaan behoren als geestelijke nakomelingen van de 2e Adam, en de plaats en het recht tot heerschappij innamen wat aan de 1e Adam was beloofd (Gen. 1:26-28).

Jezus moet echter in de hemel verblijven tot de tijden van het herstel of de wederoprichting aller dingen (Hand. 3:21 en context).

Er is naar mijn mening nog zoveel meer over te zeggen, maar dat kan op een andere keer wel weer
.

Zoals altijd, voor wat het waard is....

Groetjes,
Elle